μια ανθολογία των ποιημάτων του Τόλη Νικηφόρου με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη

αn anthology of Tolis Nikiforou's poems with pictures by Julia Fortouni.

μνήμη

((Rene Magritte, Memory)

ο συνήθης τόπος των εκτελέσεων, εκεί όπου
οι νεκροί έχουν για πάντα αλώσει την ψυχή μας

(δημοσιεύτηκε στο περ. Νέα Πορεία το 2003)

11 σχόλια:

pandora είπε...

τελικά δεν ξέρω τι πονάει περισσότερο... η λήθη ή η μνήμη...
Καλή σου μέρα Ποιητή

Μαρια Τζιατζιου είπε...

"Οι στάσεις της ζωής,
μέσα στον κήπο της μνήμης,
μοιάζουν με μνήματα αγαπημένων
που πρέπει να επισκεφτείς"...

Αναρτήθηκε από Μαρια Τζιατζιου στις 5/16/2011

Η μία όψη σε αντιπαράθεση και σε στενή σχέση με την άλλη.Δεν υφίσταται
αύριο, δεν υφίσταται μέλλον δίχως μνήμη.Είναι τρομακτικό κι ως σκέψη!

Καλό σας βράδυ Ποιητή...

Poet είπε...

Πανδώρα μου, η λήθη πονάει μόνο όταν μας ξεχάσει κάποιος που αγαπάμε. Αλλιώς, είναι το βάλσαμο στα βάσανα της ζωής.

Καλή σου μέρα, αν και υγρή και βροχερή.

Poet είπε...

Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι βλέπουμε τα πράγματα με παρόμοιο τρόπο, Μαρία μου. Πάντως, υπάρχει μέλλον δίχως μνήμη, το μέλλον των μικρών παιδιών. Μια φυσική νομοτέλεια. Παίρνει το σφουγγάρι, σβήνει τα πάντα, πόνο, χαρά, θριάμβους, ήττες, μίση και έρωτες, και όλα αρχίζουν και πάλι από την αρχή με τα έκθαμβα μάτια των παιδιών που ανακαλύπτουν τον κόσμο.

Καλημέρα σ' έναν κόσμο χωρίς φόβο.

Μαρια Τζιατζιου είπε...

Μόνον να μας διδάξετε μπορείτε Ποιητή μου.Χαίρομαι που θα έχω κληρονομιά τα όσα μας λέτε...

Κι η βροχή είναι τόσο αγαπημένη..ξεπλένει την κακή αύρα μας! Είμαστε αμαρτωλοί κι εκείνη δίνει την εντύπωση καμιά φορά της εξάχνωσης της αμαρτείας.Κι ας είναι λανθασμένη εντύπωση...

Καληνύχτα...

Poet είπε...

Ναι, Μαρία μου, είμαι βετεράνος στο νηπιαγωγείο της ζωής και ειδικός στη διδασκαλία των αναπάντητων ερωτημάτων.

Η έννοια της αμαρτίας είναι θρησκευτική και δεν τη δέχομαι. Είμαι ατελής, ατελέστατος θνητός και θα φύγω παίρνοντας μαζί μου τις ατέλειές μου και, ας μου επιτραπεί, μιαν ελάχιστη ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Καλή σου μέρα.

Μαρια Τζιατζιου είπε...

Αν οι ποιητές αποδεχόντουσαν τις "βουές" της εκκλησίας θα στέλναν τα γραπτά τους σε εξομολόγο, δεν θα τα μοιραζόταν με το συν-άνθρωπο προς τέρψη και των δύο.
Οι ποιητές φορούν φεγγάρια πάνω απ' το κεφάλι τους, δε φορούν φωτοστέφανα.
Επιτρέψτε μου να αλλάξω τη λέξη α μ α ρ τ ε ί α με τη λέξη β ά ρ ο ς...

Poet είπε...

Βάρος, φθορά ή το φορτίο της ζωής, Μαρία μου. Τραύματα και ουλές από την περιπέτεια της ύπαρξης. Όλοι αναζητούμε κάποια λύτρωση και η τέχνη μερικές φορές την προσφέρει.

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος είπε...

όμορφο! πραγματικά...

Poet είπε...

Χαίρομαι, Χρήστο μου. Ίσως όμως το επόμενο να σου αρέσει περισσότερο.

Poet είπε...

O πίνακας που επέλεξες, Τζούλια μου, είναι το αντίστοιχο του ποιήματος στη ζωγραφική. Σε ευχαριστώ.