μια ανθολογία των ποιημάτων του Τόλη Νικηφόρου με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη

αn anthology of Tolis Nikiforou's poems with pictures by Julia Fortouni.

ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας

πια δεν υπάρχει τόπος
πια δεν υπάρχει χρόνος
πια δεν υπάρχει φως.
για να διαβάσει σιωπηλά το πρώτο θαύμα.
πώς χάθηκαν το ονόματα
πώς έλιωσαν τα μάρμαρα
πώς σκόρπισαν στο τίποτα οι γκρίζες στάχτες.
τα δάκρυα
οι λέξεις
όλα τα χρώματα και οι μουσικές
πώς συμπυκνώθηκαν στην αρχική γαλήνη.
και με μια κόκκινη έκρηξη
πώς κάποτε ακούστηκε
και πάλι ανεξερεύνητος
ο μυστικός λόγος της ουτοπίας


l’ inesplorata parola dell’ utopia

piu non esiste luogo
non esiste piu tempo
luce non esiste piu
per leggere in silenzio il primo miracolo.
come si sono persi i nomi
come i marmi si sono dissolti
come nel nulla si sono disperse le grigie ceneri.
le lacrime
le parole
tutti i colori e le musiche
come si sono condensate nel iniziale quiete.
e in una rossa esplosione
come une volta si udi
ancora inesplorata
la segretta parola dell’ utopia

traduzione di Crescenzio Sangiglio
da Segretti e miracoli, 2007,
La clessidra, semestrale di cultura letteraria, 2/2007

10 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ουτοπία ζωντανή που γεννά κι αναγεννά την ποίηση..
Καλημέρα Τόλη!

Poet είπε...

Αυτή είναι η νομοτέλεια της ζωής, Στρατή μου. Καλό βράδυ.

ANAZHTHΣH είπε...

Πάντα με γοήτευε αυτή η λέξη:ουτοπία...
Όμορφο στην κορύφωσή του,
καλησπέρα.

Poet είπε...

Κι εμένα, Αναζήτηση. Σ΄ευχαριστώ, καλό βράδυ.

kanella16 είπε...

Το κόκκινο πολύ τη "φορούσε" την ουτοπία κάποτε, η επανάσταση της πήγαινε γάντι. Σήμερα η ουτοπία απόκτησε μια πιο "καθημερινή " διασταση...Τί να σου πω Τόλη μου, ουτοπία είναι σήμερα να βρει π.χ δουλειά ένα 18χρονο! Ωστόσο ναι ανομολόγητος ο λόγος ύπαρξης της. Για το καθένα αλλη λέξη, άλλη.. διάσταση. Υπάρχει ες αει για να υπάρχει.
Τη καλημέρα μου!

Poet είπε...

Ναι, οι καθημερινές ανάγκες μας κάνουν να σκύβουμε το κεφάλι, Ευγενία μου. Κάποτε οι 18χρονοι ήταν «τα παιδιά του Μαρξ και της Κόκα Κόλα». Τώρα είναι μόνο της Κόκα Κόλα. Όσο για δουλειά, ένα εκατομμύριο. Όλες αυτές που κάνουν οι ξένοι μετανάστες στην Ελλάδα. Μάλλον όμως είναι ουτοπία να καταδεχτούν κάτι τέτοιο. Καλό απόγευμα.

Yiannis είπε...

Τόλη μου αυτό το ποίημα τα λέει όλα.Η νομοτέλεια της ζωής όπως σοφά ανάφερες στα σχόλιά σου.Όμως σου το έχω ξανααναφέρει.Τελευταία αντλώ μια παράξενη δύναμη από αυτή τη συνειδητοποίηση του αδήριτου τέλους ή του τίποτα.Ξέρω ότι είναι πιο ευτυχείς οι άνθρωποι που στηρίζονται στη θρησκεία ή στη μεταφυσική.¨Ομως προσωπικά θαυμάζω ανθρώπους σαν εσένα που βλέπουν κατάματα την αλήθεια.Μπορεί να είναι πικρό αλλά είναι είναι πιο γνήσιο,πιο γενναίο.Όχι πως χρειάζεται να είμαστε γενναίοι.Αλλά η αναγνώριση της αλήθειας είναι μεγάλη αρετή.

Poet είπε...

Σε ευχαριστώ, Γιάννη μου. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο θα ήθελα να μπορούσα να πιστέψω σε παρήγορους μύθους. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου γενναίο, κάθε άλλο. Τρέμει η ψυχή μου μπροστά στη φοβερή αυτή αλήθεια. Πάντα όμως με καθοδηγούσε εκείνο που είχε πει ο Βολταίρος: «κι αν είναι να χαθεί ο κόσμος όλος, εγώ δεν θα πιστέψω ένα ψέμμα».

Ναι, είναι πικρό, είναι έντιμο, είναι απελπισμένο. Είναι η νομοτέλεια της ζωής. Και είναι η έσχατη αξιοπρέπειά μας μπροστά στο πεπρωμένο.

VENNIS MAK είπε...

εσαει υπεροχος..-καλημερες

Poet είπε...

Σε ευχαριστώ, Βενετία μου. Καλό απόγευμα.