μια ανθολογία των ποιημάτων του Τόλη Νικηφόρου με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη

αn anthology of Tolis Nikiforou's poems with pictures by Julia Fortouni.

και ούτε καν γνωρίζει τ' όνομά της



υπάρχουν, είπε, μυριάδες ενοχές
η αθωότητα όμως είναι μία
μία και μόνη στη δική της χώρα
και ούτε καν γνωρίζει τ' όνομά της
έκθαμβη μέσα στα θηρία περιφέρεται
όλα τα βλέπει
όλα τα ανέχεται
σ' όλα σκορπίζει το δικό της φως
φως ολοφάνερο και μυστικό
που σβήνει και δεν χάνεται
με χίλια χρώματα λευκό
απορημένο φως

μικρό μου χειμωνιάτικο πουλί
ανυπεράσπιστο τραγούδι τ' ουρανού

22 σχόλια:

55fm είπε...

Εδώ είμαι,βρίσκομαι ανασαίνω...
Η Ουρανία κατεβαίνει ευχαρίστως στη γη, για να διαβάσει τέτοια υπέροχα ποιήματα!
Ποιητή μου, θα μπορούσα να πάρω την άδειά σου,αν το επιθυμείς,για να το τοποθετήσω στην ανθοστήλη του ιστολογίου μου;
Καλό βράδυ!

IZA είπε...

Χαμένοι μες στις μυριάδες ενοχές, αγνοούμε τη μία και μοναδική αθωότητα. Κι αν πέσει πάνω μας το ολοφάνερο και μυστικό φως της, κλείνουμε τα μάτια κι απορούμε: "Μα υπάρχει ακόμα στον κόσμο μας η αθωότητα;"

Poet είπε...

Δηλαδή, χρόνια μετά την έκπτωση, προτείνεις μια επιστροφή του ποιήματος σε ουράνια ανθοστήλη; Και ποιος εξόριστος σ' αυτή τη γη δεν θα επιθυμούσε να γυρίσει στην πατρίδα του, Ουρανία μου; Με ακέραια την αθωότητά του.

Καλό ξημέρωμα!

Poet είπε...

Εγώ δεν έχω καμία αμφιβολία ότι υπάρχει ακόμη στον κόσμο μας η αθωότητα, ΙΖΑ μου. Τη βλέπω στα μάτια των παιδιών και σκόρπια τριγύρω μας παντού. Παρηγοριά, ελπίδα, υπόσχεση. Μοναδική ομορφιά.

BlueRose είπε...

Πολύ όμορφη Ωδή προς την αθωότητα! Δεν είναι ανυπεράσπιστη ποια. Ιδιαίτερα μου αρεσε το:
"
σ' όλα σκορπίζει το δικό της φως
φως ολοφάνερο και μυστικό
που σβήνει και δεν χάνεται
με χίλια χρώματα λευκό
απορημένο φως "

Καλή σου μέρα!

Poet είπε...

Αχ, καλή μου BlueRose, και τα εκατομμύρια παιδιά που πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα; Τα άλλα εκατομμύρια που δουλεύουν σκληρά από τα πέντε τους χρόνια; Οι αναρίθμητοι που είναι καταδικασμένοι από τη γέννησή τους;

Σε ένα θηριώδη κόσμο η αθωότητα είναι πάντα ανυπεράσπιστη. Και μας αφήνει κι εμάς ανυπεράσπιστους στη θλίψη και την αδυναμία μας να αλλάξουμε την τάξη των πραγμάτων.

Σ' ευχαριστώ, καλή σου μέρα.

55fm είπε...

Ποιητή μου, μου είπες ναι;

Poet είπε...

Θεούλη μου, το είπα κουλτουριάρικα !!! Ναι, Ουρανία μου, φυσικά ναι.

pandora είπε...

επιστροφή στα χρόνια της αθωότητας,έτσι Ποιητή?

να χεις ένα όμορφο βράδυ....

το πετάλι είπε...

είναι τόσο αθώα η Ουρανία μας, Τόλη

που δεν το έπιασε το κουλτουριάρικο

γι αυτό νομίζω της ταιριάζει το εξαιρετικό ποίημα της "αθωότητας"
και ιδιαίτερα
οι τελευταίοι στίχοι
...
"μικρό μου χειμωνιάτικο πουλί
ανυπεράσπιστο τραγούδι τ' ουρανού"

καλό βράδυ!

Poet είπε...

Ναι, καλή μου Πανδώρα, πάντα με συγκινεί η αθωότητα. Έστω και η όχι απόλυτη. Ακόμη και η ανάμνηση της δικής μου αθωότητας στη δική σου ηλικία.

Καλό ξημέρωμα.

Poet είπε...

Άνθρωποι σαν την Ουρανία, Νίκο μου, διατηρούν αυτή την πρωταρχική αθωότητα σε όλη τους τη ζωή. Όσα κι αν μάθουν, όσα κι αν περάσουν. Και είναι αυτό κάτι ανεκτίμητο.

Καληνύχτα.

55fm είπε...

Αχ...κοκκίνησα και δεν μου πάει καθόλου!
Η αλήθεια είναι, ότι το ψιλοκατάλαβα,αλλά με έπιασε αυτή η ανασφάλεια... ήθελα επιβεβαίωση!
Το έγραψα για να είμαι σίγουρη...
Πάντως δεν είναι τυχαίο, που θέλω να το πάρω μαζί μου αυτό το ποίημα!
Σε ευχαριστώ Τόλη μου.
Πέρνα να το δείς...κάπου δεξιά θα βρείς την αθωότητα στο μπλογκόσπιτό μου!
Γειά σου Νίκο,με τα ωραία σου!
Σας φιλώ αθώα...

Poet είπε...

Σου πάει, Ουρανία μου, σου πάει, πίστεψέ με! Παρήγορο να υπάρχει κάποιος που κοκκινίζει ακόμη στην εποχή μας. Ένδειξη αθωότητας κι αυτό.

Σου έκανα μια πρωινή επίσκεψη, είδα το ποίημά μου και σε ευχαριστώ. Που είσαι αυτή που είσαι. Και για το αθώο φιλί σου.

Είδα ακόμη πολλές ζεστές αγκαλιές. Μια μεγάλη ανάγκη για αγάπη και τρυφερότητα. Και διερωτήθηκα. Τη δείχνουν όλοι κάθε μέρα αυτή την τρυφερότητα, αυτή τη ζεστασιά σε κείνους που αγαπούν; Ή απλώς τους επιτρέπει να εκφραστούν ελεύθερα η ανωνυμία του διαδικτύου;

Εγώ δεν διστάζω ούτε στιγμή να τη δείξω. Γιατί είναι ό,τι πιο ανθρώπινο, ό,τι πιο ωραίο έχουμε. Και γιατί αύριο μπορεί να είναι αργά. Πολύ αργά.

Καλή σου μέρα με τη λιακάδα.

55fm είπε...

Τόλη μου ,
το ερώτημά σου , είναι και δικό μου.
Δεν ξέρω να σου απαντήσω…την ανάγκη τους νιώθω, έντονα.
Είναι τόσο τρυφεροί και ευαίσθητοι ,που πραγματικά θα είναι κρίμα, αν δεν το δείχνουν σε αυτούς που αγαπούν.
Ούτε εγώ διστάζω, είναι ανάγκη μου να το εκδηλώνω, δεν χωράει αναβολές αυτό.
Όσο για την αθωότητα ,απλά καταλήγω (αν και έχω περάσει δια πυρός και σιδήρου),
την οφείλω και στους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου.
Ήταν ξεχωριστοί και με σεβάστηκαν με ιδιαίτερη αγάπη.
Έτσι δεν χρειάστηκε ποτέ, να καταφύγω σε υποχθόνιες σκοτεινές σκέψεις και συναισθήματα.
Σε φιλώ καλό βράδυ!
Υ.Γ Τα υπόλοιπα από κοντά, που ξέρεις, ίσως γράψεις και βιβλίο!)

Poet είπε...

Ναι, οι δικοί μας άνθρωποι ήταν καθοριστικοί στη ζωή μας. Για το καλό ή το κακό, για τη θαλπωρή ή για τα τραύματα. Σκέφτομαι καμιά φορά ότι, αν και ήμουν παιδί διαλυμένης οικογένειας, με επηρέασε βαθιά η απίστευτη αγάπη και τρυφερότητα του πατέρα μου ιδιαίτερα. Δίνει κανείς αυτό που έχει πάρει και εμείς οι δύο υπήρξαμε τυχεροί. Δεν μας έλειψε ποτέ η αγάπη.

Υ.Γ. Τίποτα δεν ξέρουμε, Ουρανία μου. Έχω ζήσει τόσα απίστευτα που πια δεν κάνω καθόλου προβλέψεις.

Yiannis είπε...

Η αγία αθωότητα.Πολύ ωραίο το ποίημα σου Τόλη.Συναντιόμαστε εδώ.Με απασχόλησε το θέμα σε μερικά μου ποιήματα.

Chara Naoum είπε...

Καλησπέρα...
Αυτό το ποίημα μ'εκφράζει πάρα πολύ, Τόλη μου, διότι πιστεύω κι επενδύω στην αθωότητα, θεωρώντας την, τη μόνη λύση...
Παράλληλα, αντιδρώ στην υπερβολική καχυποψία και τον ανελέητο κυνισμό, γέννημα-θρέμμα του καιρού μας, που δεν επιτρέπει σ' αυτό το "ανυπεράσπιστο τραγούδι" ν' ανθίσει.

Όμορφη, χειμωνιάτικη καληνύχτα, Ποιητή....

Poet είπε...

Ναι, η αγία αθωότητα, Γιάννη μου, πρωταρχική έμπνευση και έκφραση του ποιητή. Πώς θα μπορούσε να μην σε συγκινεί;

Poet είπε...

Καλή σου μέρα, Χαρά μου.

«Η υπερβολική καχυποψία και ο ανελέητος κυνισμός» είναι ο εύκολος δρόμος. Τον γνωρίζω καλά γιατί τον πέρασα στα εφηβικά μου χρόνια. Δεν οδηγεί όμως πουθενά.

Μόνο μέσα από τη μαγεμένη μας ψυχή μπορούμε να διακρίνουμε τα θαύματα του κόσμου, να μείνουμε έκθαμβοι μπροστά στα θαύματα του κόσμου. Τότε ανθίζει το ανυπεράσπιστο τραγούδι, το τραγούδι που, με ένα τρόπο παράξενο, σβήνει και δεν χάνεται, είναι τελικά ακατανίκητο.

fotini είπε...

όλα τα βλέπει
όλα τα ανέχεται

αθωα μα όχι αφελης θα τολμήσω να προσθέσω. Η εποχη μας μπερδεψε την αθωοτητα με την αφελεια κ κατ επεκταση με την αδυναμία
μα
να με προλάβεις έρχεσαι στον επομενο σου στίχο αγαπητε λέγοντας:

σ' όλα σκορπίζει το δικό της φως
φως ολοφάνερο και μυστικό
που σβήνει και δεν χάνεται

θα μπορουσα να γραψω πολλα μα θα προτιμησω να κρατήσω τη σιωπή μου τρεμαμενη μη την αρμονια της αθωοτητας ταραξω τουτο το όμορφο κυριακατικο πρωινο

σ ευχαριστω
για την υποδειξη οτι υπαρχουν ακομα ανθρωποι που αγαπουν την αθωοτητα
ειχα αρχισει να τη θεωρω "κουσουρι"

Poet είπε...

Δικαιώνεις το όνομά σου, Φωτεινή μου.

Σε ευχαριστώ για την ανταπόκρισή σου και θέλω απλώς να προσθέσω ότι η αθωότητα είναι ό,τι πιο όμορφο και πολύτιμο υπάρχει σ' αυτόν τον κόσμο. Όπως το χαμόγελο ενός παιδιού. Όσοι δεν αναγνωρίζουν και δεν εκτιμούν αυτή την αλήθεια είναι άνθρωποι μίζεροι και στερημένοι. Άνθρωποι παραπλανημένοι μέσα σε μια κοινωνία που ως μοναδική εκπλήρωση του ανθρώπου θεωρεί τα υλικά αγαθά και τα γυαλιστερά περιτυλίγματα.

Καλό βράδυ.