μια ανθολογία των ποιημάτων του Τόλη Νικηφόρου με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη

αn anthology of Tolis Nikiforou's poems with pictures by Julia Fortouni.

εξαίσια άνθη του νερού



άδειασε η μέρα
έσβησε η πίκρα της ζωής.
κοιμούνται τώρα εκείνοι κι ονειρεύονται
σε μυστικά λιβάδια τ’ ουρανού.
εκείνοι τώρα ταξιδεύουν
σε σήραγγες ανεξερεύνητες της απουσίας.
παιδιά που ξαναγύρισαν σε χώρα μαγική
μάτια που ψιθυρίζουν χιλιάδες χρώματα
μέσα στο φως
άνθη της μνήμης
εξαίσια άνθη του νερού

16 σχόλια:

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

...Αδειασε η μέρα, έσβησε η πίκρα της ζωής...Εχθές αποχαιρετήσαμε για πάντα άλλον ένα αγαπημένο...Σαν έσβησε η μέρα του η τελευταία πίκρα δεν είχε ούτε πόνο...μόνο γαλήνη στη μορφή.Καληνύχτα Τόλη
Υ.Γ.Ε.ιναι που οι στίχοι...κι η ζωή...μοιάζουνε τόσο καμιά φορά...

Poet είπε...

Όλγα μου, λυπάμαι. Έχω γνωρίσει τη βαθιά, την αφόρητη θλίψη του αποχωρισμού και το μόνο που εύχομαι είναι να αξιωθώ τη γαλήνη μπροστά στο υπέρτατο δέος. Κι ας μη μοιάζει αυτή η γαλήνη με τη ζωή μου.

AlexMil είπε...

Με πεζά λόγια η ζωή, ο ύπνος γιατρικό έστω και λίγο του βάρους της καθημερινότητας, μηχανή θαυμάτων και χρονομηχανή σε κόσμους που δημιουργοί είμαστε εμείς

όμορφοι στίχοι που προβάλλουν το πραγματικό και το φανταστικό μέσα από αντιπαραθέσεις λέξεων που δεν έχουν συνειρμική συγγένεια

καλημέρα

Poet είπε...

Είναι ενδιαφέρον το πώς ερμηνεύει ένα ποίημα ο κάθε αναγνώστης. Εγώ μιλάω για τον θάνατο, Αλέξη μου, για το οριστικό αποχωρισμό από αγαπημένα πρόσωπα. Και για το δικό τους ταξίδι στο άπειρο.

το πετάλι είπε...

καταπληκτικό!

η απουσία - "άνθος της μνήμης"

ο θάνατος - "άνθος του νερού"

εξαιρετική η έμπνευσή σου, Τόλη

Τζούλια Φορτούνη είπε...

Τόλη είναι τόσο δυνατό
που με κάνει να θέλω να κλάψω

Poet είπε...

Χαίρομαι που σου άρεσε τόσο πολύ, Νίκο μου. Γράφτηκε με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση, σε μια κορύφωση της θλίψης ένα βράδυ.

Poet είπε...

Εγώ κόντεψα να κλάψω βλέποντας την εικόνα σου, Τζούλια μου. Χωρίς υπερβολή. Η αυθόρμητη αντίδρασή μου ήταν ένα «πω, πω!» και έμεινα βουβός μετά.

Είναι εκπληκτική αυτή η έμπνευσή σου. Σ' ευχαριστώ, καλή μου.

το πετάλι είπε...

μόλις τώρα είδα και την εικόνα
και μπορώ να πω ότι:

ποίημα και εικόνα
είναι
"εξαίσια άνθη της έμπνευσης"

BlueRose είπε...

"..
μάτια που ψιθυρίζουν χιλιάδες χρώματα
μέσα στο φως
άνθη της μνήμης.."

Πολύ όμορφο..

Και τι γλυκά που περιγράφεις τον "γυρισμό.." και την απουσία μαζί..

Σαν να τους βλέπεις να περπατούν
νηφάλιοι και ανάλαφροι
ανάμεσα στ¨άστρα του ουρανου,
χαράζοντας τη δική τους τροχιά

"παιδιά που ξαναγύρισαν σε χώρα μαγική"..θεσπέσια παρουσίαση!

Ευχαριστουμε!

logia είπε...

το όνειρο...
πηγή ζωής...
την καλημέρα μου

Poet είπε...

Δεν γίνεται αλλιώς, Νίκο μου. Την καλημέρα μου.

Poet είπε...

Καλωσόρισες, ΒlueRose. Κριστιάνα, από τη χώρα που κράτησε για πάντα ένα κομμάτι απ' την ψυχή μου.

Κάπως έτσι τους βλέπω. Δεν έχουν φύγει ποτέ από τα μάτια μου. Κι ούτε έχουν χάσει έστω και το ελάχιστο απ' την αγάπη μου. Μόνο, μια κι έχω φτάσει περίπου στη δική τους ηλικία, τους βλέπω και σαν παιδιά μου. Με μιαν απίστευτη νοσταλγία, με μιαν απίστευτη τρυφερότητα.

Σ' ευχαριστώ. Την καλημέρα μου.

Poet είπε...

Πιστεύω, Νέλλη μου, ότι δεν είναι δυνατόν να ονειρευτούμε το ανύπαρκτο. Ότι όλα όσα ονειρευόμαστε κάπου υπάρχουν. Το κάθε όνειρο είναι η πραγματικότητα ενός άλλου κόσμου. Του αύριο.

Καλή σου μέρα.

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

"εκείνοι τώρα ταξιδεύουν
σε σήραγγες ανεξερεύνητες της απουσίας.
παιδιά που ξαναγύρισαν σε χώρα μαγική"

Μια περιστροφή γύρω από το εγώ μας η ζωή και πάλι στην αρχή, μας φτάνει το τέλος του θανάτου, μια μετάβαση σε μια χώρα όπως λες...μια χώρα μαγική κι ανεξερεύνητη...κάθε απώλεια και μια γέννηση για το ¨άλλο" ...το άγνωστο!
Υπαινιχτικό και με άγγιγμα φιλοσοφίας...Ποιητά!
Την καλησπέρα μου αφήνω κι εγώ!

Poet είπε...

Γεια σου, Νατάσα.

Θα έλεγα ότι η υπαρξιακή ποίηση βασίζεται σε μια φιλοσοφική θεώρηση του κόσμου. Ας θυμηθούμε τους, κατά τη γνώμη μου, μέγιστους ποιητές στην ιστορία της ανθρωπότητας που ήταν οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι.

Καλό απόγευμα.