μια ανθολογία των ποιημάτων του Τόλη Νικηφόρου με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη

αn anthology of Tolis Nikiforou's poems with pictures by Julia Fortouni.

ο μυστικός κήπος



κλείνουν τις πόρτες, τα παράθυρα
βουλώνουν με κουρέλια κάθε χαραμάδα
κι ενώ στα σκεύη στην κουζίνα ηχούν
και το διπλό κρεβάτι τρίζει
ο κήπος μπαίνει στο δωμάτιο

ο κήπος μπαίνει στο δωμάτιο μυστικά
μεταμορφώνεται σε πουπουλένιο στρώμα
τα φύλλα και τα πράσινα κλαριά
γίνονται επιδερμίδα, χείλη
γίνονται κεντημένα μαξιλάρια

με τα λουλούδια και τα σιντριβάνια του
με χώμα μυρωμένο, αφράτο
ανθίζει ο κήπος στο δωμάτιο
τα γκρίζα πρόσωπα μιας άλλης εποχής
θυμούνται και παράξενα φωτίζονται
στου τοίχου τις παλιές φωτογραφίες

ο κήπος κατακτά και παραδίδεται
εξερευνά κι ανακαλύπτει
με χίλιες δυο κραυγές, επιφωνήματα
με αναστεναγμούς και βογκητά
ως το μακρόσυρτο αχ και τη σιγή του τέλους

όλα τριγύρω είναι καθημερινά
κι όμως ο κήπος μπαίνει στο δωμάτιο
ο προαιώνιος κήπος
από το τίποτα σαν θαύμα ξαφνικά

17 σχόλια:

Chara Naoum είπε...

Αν το προηγούμενο ποίημα σου ήθελα να περνώ και να το διαβάζω καθημερινά, αυτό θέλω να το "κλέψω", να το αγκαλιάσω και να το "στολίσω" στο blog μου, εκεί στη δεξιά πλευρά, κάτω από τον αγαπημένο μου Chagall. Θα μου έδινε αυτή την άδεια ο Ποιητής;

"Κι όμως ο κήπος μπαίνει στο δωμάτιο"....Έτσι είναι...μπορώ να νιώσω τον παλμό αυτής της φράσης όπως κι ολόκληρης της σύνθεσής σου: "ως το μακρόσυρτο αχ και τι σιγή του τέλους".....Υπέροχο...

Καλησπέρα, Τόλη!

Poet είπε...

Με τον φόρτο αυτών των ημερών, δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να σου πω, Χαρά μου, ότι ο Marc Chagall είναι και δικός μου αγαπημένος ζωγράφος. Η παιδική ψυχή του είναι και δική μου ψυχή. Λιθογραφίες πινάκων του ήταν αναρτημένες στο σαλόνι και το υπνοδωμάτιό μας από το 1971 και ιδίως η πιο τρυφερή κι αγαπημένη μας, The lovers.

Το ξέρεις, νομίζω, ότι σε αγαπώ και σ' εκτιμώ (μου αρέσει και η καινούρια φωτογραφία σου). Θα είναι τιμή μου λοιπόν να αναρτήσεις το ποίημά μου δεξιά στο ιστολόγιό σου. Δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη παρέα από τον ζωγράφο της αθωότητας και της αγάπης και ένα τόσο γλυκό κορίτσι σαν κι εσένα.

Καλό απόγευμα.

AlexMil είπε...

Οι όμορφοι στίχοι σου μου φέρνουν την εικόνα ενός παρατημένου σπιτιού, που αναμνήσεις με μαγικό τρόπο του δίνουν ζωή.
Μια ζωή όχι των ψυχών, αλλά των υλικών και των φυτών, των εικόνων και των ιχνών.

Μαγικές οι εικόνες σου

καλημέρα

Poet είπε...

Χαίρομαι πολύ που σου άρεσαν, Αλέξη. Θα έχει γούστο αν εγώ, ο αγνωστικιστής, αποδειχθεί τελικά ότι είμαι πανθεϊστής. Πιστεύω πάντως ότι το κάθετι, «έμψυχο» ή «άψυχο» πηγάζει από «το ένα» και ότι η βαθύτερη υπόστασή του θα μπορούσε να ονομαστεί «ψυχή». Η βαθύτερη ενοποιητική του αύρα
που κατατείνει προς την πηγή και την πατρίδα του.

Καλή σου μέρα.

Yiannis είπε...

Υπέροχη επέλαση της ποίησης,επέλαση του φυσικού στοιχείου με δύναμη που αίρει το θάνατο και πάλλει η ζωή σαν απόλυτος έρωτας.

Poet είπε...

Ναι, Γιάννη μου. Θάνατος υπάρχει μόνο για το άτομο, το κατακερματισμένο ον. Όταν ο έρωτας είναι απόλυτος, όταν μέσα από τον άλλο το άτομο ταυτίζεται με την ανθρωπότητα και με το σύνολο του κόσμου, καταργείται ο τόπος και ο χρόνος, καταργείται ο θάνατος.

Vaso Mprataki είπε...

Ώρα πολύ ταξιδεύω μέσα στα ποιήματα σου poet και ειλικρινά σου λέω ότι ήταν ένα υπέροχο ταξίδι που με χαρά θα ήθελα να το ξανακάνω!
Με άγγιξε η γραφή σου!
Κράτα και για μένα μια θέση στην βαρκούλα που ταξιδεύει στην θάλασσα των ονείρων σου ,
σίγουρο είσαι ένας ποιητής που πρέπει να μελετήσω...
Σου εύχομαι μια γλυκιά καληνύχτα.

Poet είπε...

Τα ποιήματά μου είναι η περιπέτεια της ψυχής μου. Το μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής μου, άλλοτε σε γαλήνια κι άλλοτε σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Με ένα ισόβιο όμως πάθος.

Χαίρομαι λοιπόν πολύ που σε άγγιξαν, Βάσω μου. Είναι πάντα στη διάθεσή σου. Όπως και μια θέση στο ιστιοφόρο.

Να είσαι καλά. Καλό ξημέρωμα.

logia είπε...

Α τι απώλεια τόσον καιρό;
Γιατί να μην έχω περάσει νωρίτερα από δω αφού τόσο συχνά σε συναντώ μπροστά μου;

Μια περιπλάνηση έκανα, βιαστική και κοινώνησα ευαισθησία, ζεστασιά, αγάπη, ανθρωπιά!

Φεύγω τώρα, πάω για πρόβα,
μα θα ξαναπεράσω,
όταν θά'χω του χρόνου την άνεση
να βουτήξω βαθιά
σ' αυτήν την ευγενική σκέψη,
σ' αυτό το ευαίσθητο μυαλό...

Σε ευχαριστώ

μέρα καλή

55fm είπε...

Ποιητή μου,σε ανακαλύπτουν και μαγεύονται...
Να είσαι γερός και να μας κάνεις να νιώθουμε τόσο ιδιαίτερα...
Υποκλίνομαι σε αυτό το βαθύ σαναίσθημα,σε αυτό το μαγικό πνεύμα!
Καλημέρα!

Chara Naoum είπε...

Καλησπέρα, Ποιητή...

Μαρία Δριμή είπε...

Εγώ, πάλι, είχα την τύχη να συναντήσω και να ξεχωρίσω τα ποιήματα του Τόλη από την αρχή της ενασχόλησής μου με τη μπλογκόσφαιρα. Στη συνέχεια, με την καθημερινή επικοινωνία μέσα από τα σχόλια, διέκρινα το είδος ανθρώπου που μπορεί και εκφράζεται με αυτόν το μοναδικό τρόπο: ευγενικός, βαθιά καλλιεργημένος και γαλήνια κατασταλαγμένος. Πιο τυχεροί πρέπει να είναι όσοι ζουν γύρω του, αφού μπορούν να μοιράζονται καθημερινά τη σκέψη και το λόγο του.

Poet είπε...

Καλησπέρα και καλωσόρισες, Νέλλη. Στο ποίημα κλειστές, στο ιστολόγιο και σε μένα ανοιχτές πόρτες και παράθυρα. Και χιλιάδες χαραμάδες για να εισχωρήσει το γνήσιο και το αληθινό. Όποτε κι αν έρθει.

Πάντως εσύ με γνώρισες νωρίτερα από μένα. Και, όπως λέει ένα πολύτιμο δικό μου πρόσωπο, ας χαιρόμαστε το κάθε δώρο, το κάθε δευτερόλεπτο που θα μπορούσε να μην είχε υπάρξει.

Σ' ευχαριστώ θερμά, χαίρομαι που εμφανίστηκες έτσι ξαφνικά και ελπίζω αυτή να είναι η αρχή μιας ωραίας φιλίας.

Καλό βράδυ.

Poet είπε...

Και μια και μίλησα για δώρα, να ένα δώρο που μου έκανε το διαδίκτυο. Η Ουρανία μας. Πάντοτε με ευγενικά αισθήματα, πάντοτε με τον καλό της λόγο.

Καλό βράδυ, γενναιόδωρο κορίτσι.

Poet είπε...

Καλησπέρα, Χαρά της ζωής.

Poet είπε...

Μαρία μου, λόγω ελλείψεως χώρου, δεν θα αρχίσω να απαριθμώ εδώ τα ελαττώματά μου και τα λάθη μου. Πέρασα από χίλια μύρια κύματα στη ζωή μου κι εκείνο που με έσωζε κάθε φορά ήταν η αγάπη. Πάντοτε η αγάπη και το πάθος για δημιουργία.

Ξέρεις πόσο σε εκτιμώ και πόσο χαίρομαι τις αναρτήσεις σου. Τα καλά σου λόγια λοιπόν είναι ακόμη πιο σημαντικά για μένα. Σ' ευχαριστώ από την καρδιά.

Poet είπε...

Και πάλι η θαυμάσια εικόνα σου, Τζούλια μου, αποδίδει με λιτό τρόπο την ουσία του ποιήματος.

Από το έρημο σπίτι λοιπόν παρακάτω, στον ανθισμένο με σταγόνες αίματος κήπο. Σ' ευχαριστώ.