μια ανθολογία των ποιημάτων του Τόλη Νικηφόρου με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη

αn anthology of Tolis Nikiforou's poems with pictures by Julia Fortouni.

οικόσημο του χρόνου το αγριόχορτο




παραθυρόφυλλα κλειστά στο φως
ένας εξώστης που λυγίζει
κάτω από παιδικές φωνές
κάτω απ’ τη μνήμη της χαράς
στα σάπια ξύλα του.
ξεθωριασμένα χρώματα
στους τοίχους και τα κεραμίδια
και στη ρωγμή φυτρώνει
οικόσημο του χρόνου το αγριόχορτο.
το αρχοντικό της νιότης πέτρωσε
κι η περηφάνια τώρα σιωπηλά
ιστορεί τη θλίψη της στον ουρανό.
απέναντι ο αιωνόβιος πλάτανος
το γκρίζο αμίλητο
κι ένας διαβάτης βιαστικός στο χιόνι

16 σχόλια:

IZA είπε...

Καταπληκτικό το δέσιμο εικόνας και στίχων. Καλά πώς καταφέρνετε αυτή την ταύτιση; Εικόνα και στίχοι μαζί, σε μεταφέρουν τόσο πολύ, που έχεις την εντύπωση ότι ακούς τον άνεμο να τριγυρνά στο άδειο σπίτι και να χτυπά τα σκεβρωμένα παραθυρόφυλλα. Στοιχειωμένες φωνές σε καλούν γλυκά για να σε παρασύρρουν στ' αραχνιασμένα μονοπάτια της μνήμης. Καληνύχτα φίλοι μου.

Poet είπε...

Πολύ σωστά, αυτή είναι και δική μου απορία. Πώς καταφέρνεις λοιπόν, Τζούλια, αυτή την ταύτιση;

Να διευκρινίσω εδώ ότι πρώτα σχηματίζεται μια εικόνα στο μυαλό μου και μετά γεννιέται το ποίημα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η προ τριετίας εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική από την εικόνα της Τζούλιας. Και όμως. Με τον δικό της τρόπο, η Τζούλια κατόρθωσε, όπως το συνηθίζει, να απεικονίσει το πνεύμα και το άρωμα του ποιήματος, την ψυχή του.

Καλή σου μέρα, ΙΖΑ.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

'Ιζα σ΄ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για τα καλά σου λόγια. Η μαγεία ανήκει πρωτίστως στην ποίηση του Τόλη, ποίηση αληθινή, που μου γεννά εικόνες. 'Ισως διαφορετικές από αυτές που είχε στο νου του ο ποιητής όταν έγραφε τα ποιήματα, αλλά τα συναισθήματα διαπερνούν το χρόνο και τις περιστάσεις και αυτό που απομένει είναι μια ακαθόριστη αίσθηση, μια "αύρα" πάνω τους που στη συγκεκριμένη περίπτωση εγώ την εκφράζω με εικόνες.
Κι άσε τον Τόλη να λέει για την "ψυχή" του ποιήματος... αυτή ανήκει αποκλειστικά σε κείνον...
την καλησπέρα μου

pandora είπε...

εξαίσια έναρξη του χειμώνα...
με εξαίσια εικόνα...

να σαι καλά ποιητή....

Poet είπε...

Τζούλια, ........... !!!

Poet είπε...

Σ' ευχαριστώ θερμά, Ηλιάνα. Κάτι μου λέει ότι θα πήγαινε κι ένα θλιμμένο ανατολίτικο τραγούδι ως μουσική υπόκρουση.

Καλό βράδυ.

55fm είπε...

Απολαμβάνω,ανασαίνω και αρνούμαι να φύγω από εδώ..!
Είστε Τολη και Τζούλια,αξιολάτρευτοι!

Chara Naoum είπε...

Καλημέρα, Ποιητή μου.

Έτσι απλά, χωρίς περιττές κουβέντες
αυτό το ποίημα θα το διαβάζω καθημερινά ακόμη κι όταν θα κάνεις νέα ανάρτηση.
Μου είναι αδύνατον να μην το διαβάζω.

Καλημέρα και στη Τζούλια που, με σεβασμό προς την εκάστοτε δημιουργία, δίνει απολύτως εκφραστικά τη σκέψη, το λόγο, το κυριότερο συναίσθημα του ποίηματος.
Η ματιά της πολύτιμη.

Poet είπε...

Αυτό θέλω κι εγώ, να δηλώσεις μονιμότητα. Από τώρα και στο εξής, θα είσαι το ουράνιο φόντο σε κάθε εικόνα της Τζούλιας. Ναι, καλή μου;

Poet είπε...

«Μου είναι αδύνατον να μην το διαβάζω».

Όσο κι αν είμαι, δικαιολογημένα πιστεύω, επιφυλακτικός στις διαδικτυακές φιλοφρονήσεις, θα πρέπει να τονίσω, Χαρά μου, ότι αυτό είναι ένα από τα ωραιότερα πράγματα που μου έχουν πει ποτέ για τα ποιήματά μου. Σ' ευχαριστώ.

Chara Naoum είπε...

Δεν πρόκειται για φιλοφρόνηση. Με μεγάλη ειλικρίνεια σου λέω πως το ποίημα σου αυτό το έχω διαβάσει πολλές φορές από τη στιγμή που το ανάρτησες.Ο κάθε στίχος διαδέχεται τόσο αρμονικά και μ' ευαισθησία τον άλλο που ακόμη και ανάποδα (ίσως με κάποιες μικρές αλλαγές σε άρθρα ή συνδέσμους) διαβάζεται με μεγάλη ευκολία μη χάνοντας τίποτε απ' το νοσταλγικά όμορφο νόημά του.
Δεν πρόκειται, λοιπόν, για φιλοφρόνηση μα για την ανάγκη μου (ίσως να την εξέφρασα στο προηγούμενο σχόλιο με τολμηρό παρορμητισμό)να σου πω πως αυτό το ποίημα σου με παρέσυρε αλλιώς, με πήγε κάμποσα βήματα (ή χορευτικές φιγούρες)...πιο μακρυά.
Καλησπέρα!

55fm είπε...

θεωρώ μεγάλο δώρο,τη συνάντησή μας...
Υπάρχει μια συνθετική ενέργεια που περνάει υπέροχα, από τον έναν στον άλλον...
Συνθετική και όχι διαλυτική...
Δεν είναι υπέροχο, αυτό ποιητή μας;

Poet είπε...

Μου αρέσει ο «τολμηρός παρορμητισμός» σου (και οι χορευτικές φιγούρες σου). Δεν θα ήθελα να τον ανακόψω με κανένα τρόπο. Κι ακόμη, πιστεύω στην ειλικρίνεια σου. Και πιστεύω ότι είναι τυχερός εκείνος που αγαπάς, Χαρά.

Μην αφήσεις τη ζωή να σε αλλάξει, μικρή μου.

Καληνύχτα.

Poet είπε...

Είναι πράγματι υπέροχο, Ουρανία μου. Μια κοινότητα ελεύθερων ανθρώπων (όπως η ισπανική comuna libre), που τους συνδέουν τα κοινά ενδιαφέροντα, η κοινή ιδεολογία και πίστη στον άνθρωπο, το ίδιο χνώτο και άρωμα της ζωής. Ένα χαμόγελο, μια πηγαία συμπάθεια.

Είμαστε τυχεροί.

Фе́ммe скатале είπε...

Mε εκνευρίζει η ευτυχία όλων αυτών των ανθρώπων που δεν ξέρουν οτι είναι δυστυχείς.....
...Αλλά καθότι η αληθινή τους ζωή είναι σαν των φυτών, αυτό που υφίστανται περνάει από πάνω τους χωρίς να αγγίζει την ψυχή τους, και ζουν μια ζωή που θα μπορούσε να συγκριθεί τελικά με τη ζωώ ενός ανθρώπου που έχει πονόδοντο, ο οπίος ταυτόχρονα κληρονόμησε μια περιουσία- την αληθινή περιουσία να ζει χωρίς να το αντιλαμβάνεται, το μέγιστο δώρο του να είμαστε όμοιοί τους, ανώτεροι σαν αυτούς (αν και με διαφορετικό τρόπο) στην ευθυμία και στον πόνο.
Γι' αυτό προπάντων, σας αγαπώ όλους σας. Αγαπημένα μου φυτά...

Μπερνάρντο Σοάρες

Poet είπε...

Μας έλειπε αυτή η κουλτουριάρικη πομφόλυγα και ευτυχώς μας την προσέφερε γενναιόδωρα ο Μπερνάρντο Σοάρες.

Κατά τα άλλα, καλωσόρισες φίλη μου. Καλά, δεν σε λένε Μαρία αλλά κάπως θα πρέπει να σε φωνάζουμε και όχι μ' αυτό το μακρυνάρι. Θα προτιμούσα να μας έγραφες κάτι δικό σου γιατί από τσιτάτα έχουμε χορτάσει από καιρό.

Αν πάλι μπήκες εδώ μέσα για καυγά (λέω τώρα), να είσαι βέβαιη ότι θα τον βρεις. Απολύτως βέβαιη.

Καλό απόγευμα.