το ποίημα επιλέγει τον δικό του χρόνο για να γεννηθεί
είναι ένας ξένος που κατοικεί από παλιά στο σπίτι μας
κυκλοφορεί στο υπόγειο
και λούζεται με φως στο υπερώο
διαβάζει ένα ένα τα χειρόγραφά μας
αποκρυπτογραφεί τις μυστικές φωνές
που ταξιδεύουν μέσα μας
και πίνει για να μεγαλώσει
γιαυτό και είναι πάντα μεθυσμένο
το ποίημα επιλέγει τον δικό του χρόνο για να γεννηθεί
όπως πριν από μας επέλεξε αυτό το σπίτι για να κατοικήσει
είναι ένας ξένος που κατοικεί από παλιά στο σπίτι μας
κυκλοφορεί στο υπόγειο
και λούζεται με φως στο υπερώο
διαβάζει ένα ένα τα χειρόγραφά μας
αποκρυπτογραφεί τις μυστικές φωνές
που ταξιδεύουν μέσα μας
και πίνει για να μεγαλώσει
γιαυτό και είναι πάντα μεθυσμένο
το ποίημα επιλέγει τον δικό του χρόνο για να γεννηθεί
όπως πριν από μας επέλεξε αυτό το σπίτι για να κατοικήσει
2 σχόλια:
Κι "ο ποιητής ένα κενό" που έλεγε κι ο Σεφέρης, ή "κούφον γαρ χρήμα ποιητής έστιν" κατά το αρχαιότερο. Οντως είμαστε μόνο οι φορείς του ποιήματος. Ο Λόγος προϋπάρχει, προ των ανθρώπων! Κι εμείς γράφουμε για να κατανοήσουμε την ύπαρξη μας.
Οι αρχαίοι, ο Σεφέρης, εγώ, οι επόμενοι ... Όλοι ανακαλύπτουμε τις ίδιες αλήθειες και πάλι από την αρχή. Και τις εκφράζουμε με τα δικά μας λόγια (ας πούμε δικά μας). Τώρα βέβαια, χωλαίνουμε λιγάκι ως προς την κατανόηση της ύπαρξής μας, αλλά ...
Δημοσίευση σχολίου