το εντελώς πρόσφατο αυτό ποίημά μου δημοσιεύεται
εκτός σειράς, ύστερα από πρόκληση της φίλης μου
ερωτικής ποιήτριας, Χαράς Ναούμ
είσαι μια προσμονή
μια μυστική φωνή
ήχος βημάτων στο πλακόστρωτο
που σβήνει τις κραυγές της πόλης
είσαι ένα ρίγος
φτερούγισμα στα γόνατα ως τα δάχτυλα
και τα μισάνοιχτά σου χείλη
η μουσική από λευκά σεντόνια
είσαι ένα χνώτο υγρό
μεθυστικό
σπαρακτικά ηδονικό
στα μάτια μου είσαι φως
μια μακρινή πατρίδα
λάμψη βαθιά στον ουρανό
οικεία και άγνωστη
και μαγική
είσαι βελούδο εκστατικό
ένας σπασμός κι ένας λυγμός
που δεν τελειώνει
Ζητούμε συγνώμη για την προσωρινή διαγραφή των σχολίων... προέκυψε ενα σοβαρό τεχνικό πρόβλημα και αφαιρέσαμε την ανάρτηση. Τώρα το "αχ" είναι πάλι στη θέση του και τα σχόλιά σας είναι εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ/Η Χαρα Ναουμ είπε...
Αχ! Σ' ευχαριστώ πολύ, Ποιητή μου, που μας χάρισες απλόχερα τούτο το νεογέννητο, "σπαρακτικά" τρυφερό σου ποίημα. Μα κι αθεράπευτα εκρηκτικό μεσα στο συγκρατημένο (αν κρίνω από την σύντομη περιγραφή του άλλου σου ποιήματος με τίτλο "Πάθος", ναι συγκρατημένο) ερωτισμό του.
Μου αρέσει πολύ το "Αχ"....και ως επιφώνημα (όχι θλίψης) και ως ποίημα...
19 Απριλίου 2010 3:32 μ.μ.
Ο/Η Poet είπε...
Το «Αχ» ως επιφώνημα ηδονής είναι ανεξέλεγκτο. Ααααααχ ... Ως ποιητικό επιφώνημα όμως ελεγχόμενο. Καθώς επεμβαίνει η νοητική λειτουργία για να μετατρέψει τον σπασμό σε ποίημα.
Πάντως εμένα μου αρέσει περισσότερο να το ακούω παρά να μου ξεφεύγει. Ένας συνδυασμός βέβαια θα ήταν το τέλειο. Μια συγχορδία από γυναικείους και ανδρικούς αναστεναγμούς.
Πολύ θα ήθελα να κριθεί ποιητικά και το «Πάθος» αλλά δυστυχώς δεν γίνεται. Θα υπόκειται μόνο στη δική μου εξόχως υποκειμενική κρίση.
Πιστεύω, Χαρά μου, ότι απόδειξη αληθινής αγάπης είναι να συνδυάζεται το αβυσσαλέο πάθος με τη μεγάλη τρυφερότητα. Ναι, είναι δυνατόν, το έχω ζήσει. Έτσι αναδύεται και σε μερικά από τα ποιήματά μου.
Φεύγω τώρα για την εκδήλωση ενώ σκέφτομαι ότι αυτή η χημική ένωση είναι μια άλλη Ουρανούπολη. Καλό βράδυ, γλυκιά μου.
19 Απριλίου 2010 7:31 μ.μ.
Ο/Η 50fm είπε...
Αχ...δεν πάω πουθενά εδώ θα μείνω!
Εδώ υπάρχει αληθινή ζωή...
Υπέροχο ποίημα!
Ποιητή μου αυτός ο συνδιασμός του αβυσσαλέου πάθους με τη μεγάλη τρυφερότητα είναι μοναδικός!
Υπάρχει και μας ολοκληρώνει!
Φιλιά
19 Απριλίου 2010 9:05 μ.μ.
Αχ, ένας ύμνος στον έρωτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, ποιητή!
Καταγγέλλω την επαίσχυντη συμπεριφορά του δαίμονα των ιστολογίων, ο οποίος περίμενε να φύγω για την εκδήλωση για να διακόψει την ποιητική ερωτική μας πανδαισία. Ο μωβ φύλακας άγγελος μας όμως τον έτρεψε τελικά σε άτακτη φυγή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρως ανίκατε μάχαν.
Ανακοινώνω επισήμως ότι εφεξής η Ουρανία και η Νέλλη θα είναι μόνιμοι κάτοικοι του ιστολογίου. Η Ουρανία αναλαμβάνει να ανυψώνει τον έρωτα ως τα ουράνια δώματα και η Νέλλη να τον συνοδεύει με ουράνια μουσική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς ελάχιστη ανταμοιβή τους θα λαμβάνουν τακτικά διπλή δόση αβυσσαλέου πάθους σε συνδυασμό με τρίδιπλη μεγάλης τρυφερότητας.
Είπα.
Κάποιος λείπει όμως, κάποιος λείπει. Μήπως το ξωτικό; Καλά, δεν συγκινείσαι εσύ, φεγγαρόλουστη, από το ερωτικό έπος που εκτυλίσσεται μπροστά στα υπερβατικά μάτια σου;
..είσαι βελούδο εκστατικό
ΑπάντησηΔιαγραφήένας σπασμός κι ένας λυγμός
που δεν τελειώνει..
Υπέροχο!
Την καλημέρα μου Τόλη!
Καλημέρα, Στρατή, με μια υπέροχη ανοιξιάτικη λιακάδα. Σ' ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι εκπληκτική η εικόνα της Τζούλιας; Το ερωτικό ζευγάρι που λιώνει σαν το κερί από το πάθος του.
...αποδέχομαι....
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο για το ξωτικο, έρχεται, περίμενε...
Επείγομαι για τι σόι έρωτας είναι χωρίς την υψηλή επιστασία και τις ευλογίες ενός ξωτικού; Μήπως σκάλωσε σε καμιά φεγγαροαχτίδα κατά την κάθοδό του στα επίγεια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΉρθε και το βαχ,με το προβληματάκι,αλλά η Τζούλια μας έβαλε το χεράκι της και έκανε το θαύμα της!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε έχει βοηθήσει και μένα σε αντίστοιχο πρόβλημα!
Είναι το κορίτσι θαύμα!
Η φωτογραφία εκρηκτικά ερωτική!
Αποδέχομαι με τρέλα!
Τόλη μου,σου γνωρίζω ότι έχω υπουργοποιηθεί στο παρελθόν!
Ο γλυκοφευγάτος φίλος μου, Ίκαρος Μπαμπασάκης,σε κυβερνητικό σχήμα της φαντασίας του,είχε ιδρύσει υπουργείο του έρωτα με υπουργό την αφεντιά μου!
Γνώρισα από κοντά τη Νέλλη μας και ενθουσιάστηκα! Είναι υπέροχο πλάσμα!
Οπότε είμαστε σε θαυμάσιο δρόμο...
Σε φιλώ και σε ευχαριστώ!
Ουρανία μου, παρακαλώ να μη θεωρηθεί ρουσφέτι αν ζητήσω μια θέση άμισθου μονίμου υπαλλήλου στο υπουργείο σου. Υποθέτω ότι το καλλιτεχνικό τμήμα θα αναλάβει η Τζούλια και τη μουσική του η Νέλλη. Ο Νίκος θα προσφέρει διδακτικό έργο ενώ το ξωτικό θα είναι υπεύθυνο για τον (φεγγαρο-)φωτισμό του. To χορευτικό ανήκει αυτοδικαίως στη Χαρά όπως και το διακοσμητικό στον Ντίνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την παλιά ιδιότητά μου του συμβούλου επιχειρήσεων, αναλαμβάνω να σχεδιάσω το πλήρες οργανόγραμμά του υπουργείου και να γράψω τις περιγραφές των θέσεων εργασίας.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα έχουν οι διαδικασίες λειτουργίας.
΄
Για τη Νέλλη δεν είχα καμία αμφιβολία. Τα ιστολόγια και τα σχόλια που κάνουμε στις διάφορες αναρτήσεις είναι κάτι σαν δελτίο ταυτότητας για κείνον που μπορεί να τα ερμηνεύσει και έτσι το «από μακριά» γίνεται σύντομα και «από κοντά».
Χαίρομαι βέβαια για τη γνωριμία σας, υπέροχα πλάσματα, και ελπίζω να δοθεί κάποτε αυτή η ευκαιρία και σε μας τους άλλους.
Καλή σου μέρα, Ουρανία μου.
Υπέροχο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια γλυκιά καληνύχτα !
Σ' ευχαριστώ, Βάσω μου. Καληνύχτα και όνειρα γλυκά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πόσο σας πάει ο ερωτικός στίχος κύριε ποιητή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα.
Το καναρινί, μικρή μου, πάει θαυμάσια σε ένα κορίτσι, το «κύριος» καθόλου σε έναν ποιητή. Σε μια εκδήλωση μάλιστα που ο εισηγητής μάς είχε φλομώσει στα «ο κύριος τάδε», φώναξα από κάτω «δεν είναι κύριος, είναι ποιητής».
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ποίηση λοιπόν είναι ένα ερωτικό φαινόμενο και χαίρομαι που κρίνεις ότι μου πάει ο ερωτικός στίχος. Νομίζω ότι μου πάει και το όνομά μου. Τόλης και του ενικού αριθμού, παρακαλώ.
Καλή σου μέρα, Βαϊα.