η μόνη ανθρώπινη φωνή

ας έλεγε ο Αντώνιος
τα τραύματα του Καίσαρα
πως ήταν στόματα βουβά
στην εποχή μας οι πληγές
συνθέτουν μουσική
και γράφουν στίχους
είναι η μόνη ανθρώπινη φωνή
ενώ βουβοί οι δολοφόνοι
μονότονα ακονίζουν το μαχαίρι


The Only Human Voice

Let Anthony claim
that Caesar's gashes
were mute mouths
in our days wounds
compose music
and write verse
they are the only human voice
while monotonously
without speaking
murderers grind their knives

Translated by Michael Mott and Domna Pastourmatzi
from Tolis Nikforou, Me ti Fotia sta Matia (With the Fire
in the Eyes), 1982, Balkan Visions, Visions International
No. 48, 1995.

χειμωνιάτικος ήλιος, 2

όπως ψηλά οι γκρίζες στέγες των σπιτιών
φωτίζονται νοσταλγικά
από τον ήλιο του χειμώνα
ακόμα βουτηγμένες στη βροχή

όπως το μακρινό βουνό
υψώνεται και αιωρείται πάνω στη θάλασσα
σχεδόν αγγίζει την ακτή
μέσα στη διαφάνεια του πρωινού αέρα

όπως τα μάτια της γάτας
ανθίζουν με μικρές φωτιές τη νύχτα
έτσι και το χαμόγελό σου μπουμπουκιάζει
ανάμεσα στους τοίχους και την άσφαλτο

είσαι ένα φύλλο πράσινο
με φλέβες νοτισμένες από τη βραδινή δροσιά
μια κίνηση ανάλαφρη που ζωντανεύει τη χαρά
ένα γλυκό του κουταλιού
ένα νερό στον δίσκο της γιαγιάς
μέσα στην κάτασπρη αυλή της συνοικίας

από τη συλλογή Ελεύθερος σκοπευτής, 1982


Winter Sun, 2

As, up high, the grey roofs of the houses
still drenched with rain
are lit nostalgically
by the winter sun

as the distant mountain
rises and hangs above the sea
nearly touching the shore
in the transparency of the morning air

as the eyes of the cat
make the night bloom with small fires
so also does your smile blossom
between the walls and the asphalt road.

You are a green leaf
with veins damp from the evening dew
a subtle gesture that revives joy
a spoonful of sweet preserve
a glass of water on grandma's tray
in the gleaming neighbourhood courtyard.

translated by Savas Patsalidis and Mark Plourde,
published in The Amaranth, Bulletin No. 5 (1983)
of the Modern Greek Study Program, University
of Toronto

ανεξακρίβωτο ιπτάμενο αντικείμενο

στον Βασίλη

αλκυόνες με περίλαμπρα χρώματα
οι μακρινοί μου πρόγονοι
ένα σμήνος με εξόριστα φτερά
από τον άγνωστο γαλαξία
μεσουράνησαν στη μεγάλη σκοτεινιά
έτη και έτη φωτός
κρατώντας τον σπόρο της δημιουργίας
σφιχτά στο ράμφος

κι έρχομαι σήμερα εγώ
με αίμα και φως να σας μιλήσω
με των θαυμάτων τα λίγα ψίχουλα
θανάσιμα τοξεύω την καρδιά σας
έρχομαι σήμερα εγώ να ζωγραφίσω
ένα φανταστικό πουλί στο μέτωπό σας


U.F.O.
to Vasilis

Halcyons with resplendent colors
my distant ancestors
a flock of birds with wings exiled
from the unknown galaxy
soared in the great darkness
for light years and years
holding the seed of creation
firmly in their beak

and I come today
to speak to you with blood and light
I shoot deadly arrows into your heart
with the few crumbs from the miracles
today I come to paint
an imaginary bird on your forehead.

Translated by Savvas Patsalidis and Mark Plourde
from Tolis Nikiforou, Me ti Fotia sta Matia (With the Fire
in the Eyes), 1982, The Amaranth, Bulletin No. 5 (1983)
of the Modern Greek Studies Program, University of Toronto.

γυμνή ν' ακούγεται ακέραια η ψυχή

γράφοντας
υποστέλλω μία μία τις λέξεις
τα χρώματα αφαιρώ
τις μουσικές
στο χάος τον κόσμο απλώνω
σαν λευκό χαρτί
ν' ακούγεται στο τίποτα
ένα σήμαντρο
ν' ακούγεται
ένα φως μες στην ομίχλη
γυμνή ν' ακούγεται
ακέραια η ψυχή