Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ... 58ο - σύννεφο εσύ κόκκινο στον ουρανό

                                                                  να ξαναγεννηθούμε
                                               με το δικό σου χάραμα ν' ανθίσει ο κόσμος

                                                                να ξαναγεννηθούμε
                                                   σύννεφο εσύ κόκκινο στον ουρανό
                                                   άγγιγμα και ταξίδι εγώ σαν άνεμος

                                                                να ξαναγεννηθούμε
                                                          θάλασσα εσύ των τροπικών
                                                  κι εγώ νησί μοναχικό στον κόρφο σου

                                                       δάσος εσύ, βελούδινο σκοτάδι
                                                        κι εγώ τ' αγρίμι που προφέρει
                                                με το χνώτο του τις μυστικές σου λέξεις

                                                            αγνοί, αθώοι, αθάνατοι
                                                           εσύ κι εγώ ψυχή και φως

       (από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα, ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας, 2007)

 

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ...57ο - μικρό, ελάχιστο, ανοιξιάτικο του κόσμου

                                              
                                                                  μην φύγεις
                                                                 ξαναγύρισε
                                                εγώ εδώ θα 'μαι να σε περιμένω

                                                   μικρό, ελάχιστο, ανοιξιάτικο
                                            φτερούγισμα σε παγωμένους δρόμους
                                                    κόκκινο και βαθύ γαλάζιο
                                                 όνειρο στην ψυχή του κόσμου

                                            κι αν γίνω στάχτη μες στη φλόγα μου
                                                 ατμός πάνω από ξένη θάλασσα
                                          χόρτο που ψιθυρίζει μυστικά στον άνεμο
                                            χρώμα βαθύ όταν δακρύζει ο ουρανός

                                                              κι αν φύγεις
                                                 και ποτέ σου δεν ξαναγυρίσεις
                                                 εγώ εδώ θα 'μαι να σε περιμένω

         (από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα, ο ανεξρεύνητος λόγος της ουτοπίας, 2007)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα... 56o - γυμνή ν' ακούγεται ακέραια η ψυχή

                                                           γράφοντας
                                            υποστέλλω μία μία τις λέξεις
                                                  τα χρώματα αφαιρώ
                                                         τις μουσικές
                                            στο χάος τον κόσμο απλώνω
                                                       σαν λευκό χαρτί
                                                 ν' ακούγεται στο τίποτα
                                                         ένα σήμαντρο
                                                          ν' ακούγεται
                                                 ένα φως μες στην ομίχλη
                                                     γυμνή ν' ακούγεται
                                                        ακέραια η ψυχή

(από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα, ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας, 2007)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ... 55ο - δικαιοσύνη

                                     για πρώτη κι έσχατη φορά
                                     θα απονεμηθεί δικαιοσύνη
                        στον ουρανό θα σβήσουν τα μεγάλα φώτα
                               στα μάτια μας θα σβήσει η λάμψη
                                          στα στήθη ο πόνος
                                  τα γράμματα θα εξατμιστούν
                 και οι σελίδες θα επανακτήσουν τη λευκότητά τους
                                      στην αρχική αθωότητα
                              το άγιο σκοτάδι θα μας εξισώσει
                                    όλα θα ξαναγίνουν χώμα
                             όλα θα παραμείνουν ανεξιχνίαστα
                   και θ' απλωθεί μπροστά μας το μεγάλο τίποτα
                                   και η απόλυτη ελευθερία

   (από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται, 2002)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ...54ο - προδομένες λέξεις

           

                         

                                        στις ίδιες λέξεις επανέρχομαι μονότονα

                                          αυτές που έκαναν κουρέλι οι αιώνες

                                       οι ίδιες λέξεις από μέσα μου αναβλύζουν

                                         κόκκινο και βαθύ γαλάζιο, επανάσταση

                                         αγάπη, όνειρο και θαύματα του κόσμου

                                       χώμα στον ουρανό και μυστικά, ελευθερία

                                        και πάνω απ' όλα η πατρίδα που είναι φως

                                       και πάνω απ' όλα η ψυχή μου που είναι φώς

                                          στις ίδιες λέξεις επανέρχομαι μονότονα

                                         στο αίμα μου και στο άγνωστο που είμαι

                   (από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στη ομίχλη που ονειρεύεται, 2002)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα...53ο-το χάραμα δεν έχει μνήμη

το χάραμα δεν έχει τραύματα και ουλές
δεν έχει μνήμη
δεν έλαμψε ποτέ πάνω από δάκρυα και χαμό
δεν φώτισε εκτελέσεις
γιαυτό σαν από θαύμα αστράφτει
και πάλι στην αιώνια εφηβεία του
λέει, καλημέρα σας παιδιά
αγγίζει εδώ κι εκεί τα δέντρα
πιάνει κουβέντα με το αδέσποτο σκυλί
το χάραμα δεν έχει μνήμη
έχει μονάχα ένα βαθύ γαλάζιο φως
και το απλώνει χωρίς δισταγμό πάνω στον κόσμο

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα...52ο- Ο προορισμός του ονείρου

                           

  θα ξαναγεννηθούμε σε μιαν άλλη χώρα

                          θ' ανακαλύψουμε και πάλι τις πρώτες λέξεις

                                   και θα προφέρουμε περήφανα

                                       κάθε ελάχιστο αυτονόητο

                        στη γνώση μάταια θ' αναζητήσουμε τον κόσμο

                          θα περιπλανηθούμε στους μεγάλους δρόμους

                                   με τις σειρήνες μέσα στην ομίχλη

                              και κάποτε έκθαμβοι θα συναντήσουμε

                                          την πρώτη μας αγάπη

                                     στα μάτια μας θ' αστράφτει

                                        η ίδια προαιώνια λάμψη

                                       τίποτα δεν θα θυμηθούμε

                                 και τίποτε δεν θάχουμε ξεχάσει

(από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται, 2002)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ... 51ο - ένας ξένος από παλιά στο σπίτι μας

το ποίημα επιλέγει τον δικό του χρόνο για να γεννηθεί
είναι ένας ξένος που κατοικεί από παλιά στο σπίτι μας
κυκλοφορεί στο υπόγειο
και λούζεται με φως στο υπερώο
διαβάζει ένα ένα τα χειρόγραφά μας
αποκρυπτογραφεί τις μυστικές φωνές
που ταξιδεύουν μέσα μας
και πίνει για να μεγαλώσει
γιαυτό και είναι πάντα μεθυσμένο
το ποίημα επιλέγει τον δικό του χρόνο για να γεννηθεί
όπως πριν από μας επέλεξε αυτό το σπίτι για να κατοικήσει

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ...50ο - το προαιώνιο ρίγος

                                  προφέρεται στη μοναξιά και τη σιγή

                                          στις παρυφές του ονείρου         

                        την ώρα που οι νεκροί υφαίνουν έξω το σκοτάδι

                                      και εισρέει από τις χαραμάδες

                                   σαν κόκκινο κρασί η ανάσα τους

                                      με δέος προφέρεται η ποίηση

                                        καθώς προφέρει ανθίζοντας

                              ένα ξερό κλαδί το προαιώνιο ρίγος του

    (από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται, 2002)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ...49ο - απαρηγόρητος

                                    πως και γιατί δεν ξέρω

                                  αυτή η λέξη μου ταιριάζει.

                              ίσως να είναι σαν το χνώτο μου

                                     από παλιά στο τζάμι

                                 σαν τα ρυάκια της βροχής

                        στο χώμα της Πλατείας Δικαστηρίων.

                       ίσως να είναι σαν τον γόο του βαρδάρη

                         στα καλντερίμια της γενέθλιας πόλης

                        ή σαν τα γράμματα που αναβοσβήνουν

                              μακριά στις φωτεινές επιγραφές.

                                  και σαν το άγνωστο εκείνο

                            που κάποτε με έσπειρε και χάθηκε.

                                     πως και γιατί δεν ξέρω

                                 αυτή η λέξη μου ταιριάζει.

                           σε ξένο τόπο και σε ξένους δρόμους

                                                 μόνο

(από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται, 2002)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ... 48ο - αδέσποτα

                                                   τ' αδέσποτα σκυλιά

                                                    τ' αδέσποτα παιδιά

                                                    οι αδέσποτες ψυχές.

                                              άγριες, φωτεινές, ευάλωτες.

                                         όχι ότι δεν έχουν κύριο και αφέντη.

                                   μόνο που αιώνες τώρα απουσιάζει εκείνος

                                              στην άλλη άκρη τ' ουρανού.

                                 τα αδέσποτα σπάνια ξεγελούν τη θλίψη τους

                                   στήλη καπνού στις κόρες των ματιών τους

                                   που αναθρώσκει από μια μακρινή πατρίδα

          (από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται, 2002)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ...47ο - ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται

                                      

νάμασταν, λέει

                         τραγούδι σε παλιό γραμμόφωνο

                        δέντρο σε καλοκαιρινό ψιλόβροχο

              ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται

                                   ή μήπως νάμασταν

              εκεί ψηλά τα κεραμίδια πλάι στην καπνοδόχο

                την ώρα πού όρθιος ξαποσταίνει ο πελαργός.

                                   κι ύστερα, λέει

                            να φύτρωναν κόκκινα

                  κατακόκκινα φτερά στους ώμους μας

     στα μάτια μας ένας κιτρινισμένος χάρτης για τον ουρανό.

         να ταξιδέψουμε πέρα απ' τον πόνο και τον θάνατο.

                                νάμασταν, λέει

                             με κόκκινα φτερά

          ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται

(από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται, 2002)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ... 46ο - καμιά φορά σαν δέντρο ή σαν πουλί

                       

 υπάρχει μέσα μου ένα φως.

                 καμιά φορά σαν δέντρο ή σαν πουλί

               ή ξέφτι απ' το γαλάζιο στο περβάζι σου.

                       υπάρχει μέσα μου ένα φως

                που όλα τα ξέρει κι όλα τα αισθάνεται

         μοναχικό που ταξιδεύει απ' την αρχή του χρόνου

               που αστράφτει μέσα στη μεγάλη νύχτα

                           και δεν παραδίδεται

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ...45ο - είμαι όσα μού δόθηκαν

                                   

                          

 είμαι όσα μου δόθηκαν

           μια στάλα κόκκινο στο απέραντο του μπλε

                 ένα ελάχιστο κομμάτι από το τίποτα     

              ήχους του κάποτε στον άνεμο σκορπίζω

                            με το δικό μου όνομα               

                      γράφω για τον δικό σας πόνο

              που ούτε δικός μου είναι ούτε δικός σας

                  δεν είμαι εγώ λοιπόν που σας μιλώ

                   γιατί εγώ είμαι όσα μου δόθηκαν

                 γιατί εγώ δεν ξέρω καν ποιος είμαι

                    τώρα απομένει να επιστρέψω

                      εκεί που κάποτε ξεκίνησα

                  να επιστρέψω εκεί που οφείλω

                            το εγώ που είμαι

                        και που ποτέ δεν γνώρισα

     (από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ...44ο-εδώ τελειώνει αυτό το παραμύθι

                                μια φορά κι έναν καιρό

                                στα βάθη της ανατολής

                                ζούσε ένα ήλιος μόνος.

                                   σχεδόν παράνομος

                         με την πυρακτωμένη του καρδιά

                             προορισμένος ν' ανατέλλει

                                         να φωτίζει

                        πάντα να βρίσκεται στον ουρανό

                                 και να τα βλέπει όλα

                            είπε η γιαγιά του κόσμου

                         γι' ακόμη μια φορά θλιμμένη

                         εδώ τελειώνει κάπως πρόωρα

                                αυτό το παραμύθι

                             ώρα να πάτε για ύπνο

                                 

                                 ε, όπως πάντα

                             ο ήλιος έζησε καλά

                       κι εμείς βεβαίως καλύτερα

          (από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ... 43ο - Λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα

 

ένας μικρός χριστός γεννιέται πάλι αύριο

μόνος στον κόσμο
ένας μικρός χριστός που ζωγραφίζει θαμπά στο τζάμι

δέντρα για τα παιδιά

καράβια για τα όνειρα

ένα παραμύθι της αγάπης για τους απελπισμένους

παραμονή

και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας

στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα

(από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ...42ο - Ευτυχία

σε γνώρισα σε χρόνο παρελθόντα ή μέλλοντα

με κάτι από τους γαλαξίες στο βλέμμα σου
στην κίνηση σου κάτι από γατάκι ή τίγρη
στο φόρεμά σου κάτι από το φως
σε κάποιαν άλλη εποχή πρέπει να ζήσαμε μαζί
σε κάποια χώρα μακρινή σε ξέρω
ξέρω όταν χαμογελάς κάθε ρυτίδα σου
κι όταν σωπαίνεις ξέρω
το σκοτεινό βελούδο των ματιών σου
σε νιώθω τώρα μέσα μου να αναδύεσαι
γεύομαι και μυρίζω κάθε σου τόπο μυστικό
είσαι ο αρχικός μου κωδικός
ψυχή αιώνια παρούσα και απρόσιτη

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ... 41ο - γαλάζιο βαθύ σαν αντίο

                     

                               

  κι έμεινα μόνος

                             με το γαλάζιο έλεος

               της τελευταίας στιγμής στα μάτια σου

                   γαλάζιο ωκεανός και σιωπητήριο

                          γαλάζιο που με γέννησε

                      με φώτιζε και με σκοτείνιαζε

                 που ακτινοβολούσε και φτερούγιζε

                  έμεινα μόνος με το βαθύ γαλάζιο

                         σαν αντίο στα μάτια σου

                                     μητέρα

          (από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ... 40ο - κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ

    

πίνακας: Ντίνος Παπασπύρου             

  δέντρα, αραιοί διαβάτες, παγωνιά

                και κάτω απ' τις κραυγές των γλάρων

                                      το ωδείο

          στο πάρκο της Ηλεκτρικής από νωρίς περίμενα

               κοιτάζοντας προς τη μεριά της θάλασσας.

                               κάποτε φάνηκες

                    κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ

                    κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ

          και μέσα στην ομίχλη μου χαμογελούσες.

               στις μύτες στάθηκες να με φιλήσεις

                            κι ύστερα έφυγες

          

          κι όσο, χρόνο το χρόνο, στο βάθος σβήνεις

            τόσο πιο καθαρά λάμπεις στα μάτια μου.

                 μέχρι που ξέρω πια με βεβαιότητα

                      πως είσαι δεκαοχτώ χρονώ

              κάπου έξι μήνες πιο μικρή από μένα

                    πηγαίνεις στο παλιό ωδείο

                           σε λεν Σιμόνη

                     κι αγαπιόμαστε τρελά

     (από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ...39ο - μαθητεία, 2

                            και πάλι υπέβαλα στο άγνωστο

                   τις πέντε αισθήσεις μου και την ψυχή μου

                         και έγινα δεκτός στην πρώτη τάξη

                        του σύμπαντος σχολείου της αγάπης

                      τα τραύματά μου γράφοντας σαν όνομα

                        στο εξώφυλλο της καθημερινής ζωής.

                                είναι καλός για άνθρωπος

                       λένε οι δάσκαλοι μου με τον τρόπο τους

                     μια φλαμουριά  που αγγίζει το μπαλκόνι μου

                      ένα γατί που περπατάει νωχελικά στον ήλιο

                                       θα μάθει γρήγορα

                                     όσα μπορεί να μάθει.

                                         κι εγώ επιμένω

                              αφού δεν έχω πού αλλού να πάω

                                    μερόνυχτα εγκύπτω

                          και λέω πως συνεχίζω τις σπουδές μου

                       σ' αυτό το πρώτο και πιο δύσκολο σχολείο

                        απ' το οποίο δεν προβλέπεται αποφοίτηση

                    (από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999)