Le Poème de l'âme - L'Idéal (1860) By Anne Francois Louis Janmot (1814-1892)
γυναίκα όρθια μαυροντυμένη
πάνω από ανθισμένο τάφο
ή έφηβος αχνά
σε πλατεία του κάποτε
ένα γαλάζιο έστω ξέφτι τ’ ουρανού
μπορεί και ξαφνική νεροποντή
σ’ έρημη πολιτεία
ίσως ακόμη ένα δειλό φτερούγισμα
ενώ έχει χαθεί από χρόνια
στο βάθος το μικρό πουλί
σπασμένα δάχτυλα
που αφήνουν ίχνη στο χαρτί
το ποίημα
παντού εκεί όπου καταφεύγει
απαρηγόρητη η ψυχή
(δημοσιεύτηκε στο περ. Εντευκτήριο, τεύχ. 92, Ιαν.- Μάρτ. 2011)
εξαιρετικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ, φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ποίηση καταφεύγουν και το απαρηγόρητο και το ανεκπλήρωτο κι όλες λέξεις που κοσμούνται με το στερητικό Α, για την εξάχνωση τους, για τη λύτρωση τους η απλά για να βρουν έναν τόπο να πλαγιάσουν εκδιωγμένες απ' τα θεμιτά συναισθήματα ως Ανεπιθύμητες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σας μέρα Ποιητή μου!
Καλημέρα, Μαρία. Ο ποιητικός αυτός χώρος είναι και χώρος διαλόγου και χαίρομαι που καταθέτεις την άποψή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο Λιβάδι παραπλεύρως, υπάρχει σύνδεσμος για την επιστολή που είχα γράψει πριν δέκα χρόνια στον εκδότη του περιοδικού Μανδραγόρας, Κώστα Κρεμμύδα, με τίτλο «Η ποίηση όμως δεν κινδυνεύει». Αν θέλεις, διάβασέ την.
Η ποίηση δεν κινδυνεύει...Όπως και παλαιότερα, εδώ αναφέραμε, είναι δρόμος και ταξιδεύει αναλλοίωτη στο χρόνο.Ίσως για να μην εξυπηρετήσει κανέναν σκοπό. Ίσως όμως είναι κι απο μόνη της σκοπός.Όπως άλλωστε αναφέρατε και στο εξαιρετικό αυτό κείμενο που διάβασα πρωτύτερα, έχει τη δύναμη ακόμη και να κινήσει επαναστάσεις.Και θα συμφωνήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλος ένας σκοπός της είναι βεβαιότατα να προκαλέσει το διάλογο και βαθιά σκέψη.Και είναι , λένε, η σκέψη ο,τι μας διαχωρίζει ως όντα απ' το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο...
Η συνεισφορά της ποίησης στους αιώνες είναι αναμφισβήτητα πολύτιμη, ως μέσον εσωτερικού διαλόγου και αναζήτησης, έκθεσης και προσφοράς, παραδοχής, αποδοχής κι ανακίνησης, έστω κι ενός μέρους της συνείδησης της μάζας.
Αυτοσκοπός του ποιητή, όχι, δεν πίστεψα ποτέ πως είναι οι πωλήσεις και η εμπορευματοποίηση της σκέψης του και των υπαρξιακών του θεμελίων.
Είναι πολύ βαθύτερη η εξάρτηση της υπόστασης του απο την πένα , όσο και απ' τον περίγυρο που έχει διαμορφώσει το εσωτερικό περίβλημα μιας πάντα ανήσυχης κι εξερευνητικής ψυχής, μιας ύλης πλήρως εξαρτώμενης και ταγμένης -ακούσια τις περισσότερες φορές- απο το πνεύμα. Φευ!!! Διαχρονικότατη αρετή!!!
Ποιητή μου, σε λίγες αράδες είναι φύσιν αδύνατο να ξεδιπλώσουμε τα δεδομένα και μη αυτής της καμιά φορά παρακινδυνευμένης ασχολίας-τέχνης-χάρισμα η όπως χαίρεται κανείς να την αποκαλεί στους διάφορους κύκλους που ο καθένας μας συναναστρέφεται.Και είναι οδυνηρό να της προσάψουμε άψογα κακές εκφάνσεις όπως κάποιοι θα αρέσκονταν να απολαύσουν. Η ποίηση είναι όπως εμένα μου αρέσει να λέω, δρόμος!!! Τον ακολουθείς και δεν έχεις την απαίτηση ούτε απο την σκιά σου να τον διαβεί μαζί σου...
Δεν είμαι ποιήτρια. Αρέσκομαι κι εγώ να ανασκαλίζω στον εαυτό μου και να αναγνωρίσω τα μήκη και τα πλάτη του. Κι αυτός είναι απλά ένας όμορφος και, επιτρέψτε μου τη φράση, ξελαφρωτικός όσο κι οδυνηρός καμιά φορά τρόπος. Διαβάζω όμως με χαρά και μεγάλη προσοχή κάθε άλλον στίχο παρατηρώντας τον ιστό της δομής μιας προσωπικότητας, μιας οντότητας...και είναι αρκετό!
Αν φλυαρώ συγχωρήστε με...
Σας εύχομαι ένα όμορφο απόγευμα μιας και η μέρα προσφέρεται για μια απολαυστική βόλτα στον υπέροχο κρυμμένο πίσω απ' την αχλή Θερμαϊκό...
Εγώ το μόνο που θα προσθέσω, Μαρία μου, είναι ότι και μια βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης μπορεί να είναι ποίηση. Ιδίως όταν κρατάς ένα γυναικείο χέρι. Καλό βράδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήγαλάζια και τα ξέφτια σου Τόλη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήτα δικά μου κόκκινα... και ξέρω πως το γαλάζιο και το κόκκινο συναντιούνται πάντα στο βάθος του ορίζοντα..
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο δίκαιο έχεις. Το βαθύ γαλάζιο και το κόκκινο είναι τα αγαπημένα μου χρώματα και αναφέρονται σε πολλά ποιήματά μου. Δεν περιμένουν μάλιστα το βάθος του ορίζοντα για να συναντηθούν, Έλλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού βρήκες αυτόν τον υπέροχο πίνακα, Τζούλια μου; Παρήγορη αντίθεση στη μελαγχολία του ποιήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, πόσες ψυχές ονειρεύτηκαν κάποτε όσα ονειρευόμαστε εμείς σήμερα και όσα θα ονειρεύονται οι μελλοντικές γενιές !!
θα τολμήσω πολύ δειλά να σας αναφέρω και για την ομορφιά του Πειραιά μου (συγχωρήσετέ μου την υπερβολή του "μου").Κάνοντας εναν περίπατο στα όμορφα του μπορεί κανείς να νοιώσει κάτι το ευγενές να ξεχειλίζει μέσα του. Κάτι σαν στίχος ποιητή.Κάτι σαν ύμνος στα απλά και όμορφα, στα αγαπημένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα καταθέσω θέλω ότι περισσότερο ακόμα και απο τους υπέροχους στίχους την ομορφιά των σκέψεων και του διαλόγου σας απόλαυσα.
Καλημέρα και καλό μήνα, Φωτεινή μου, καλημέρα και καλό μήνα σε όλους τους φίλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι όταν αγαπάει κανείς την ιδιαίτερη πατρίδα του και χαίρομαι ακόμη περισσότερο όταν η πατρίδα αυτή είναι ένα μεγάλο λιμάνι. Κανένα πρόβλημα λοιπόν, Πειραιώτισσά μου, σε χαίρομαι και σε ευχαριστώ.