να περπατάς ανάλαφρα
σαν μακρινό τραγούδι
κι όλα ν' ανθίζουν γύρω σου
μες στον μπαχτσέ το σούρουπο
ένας γαλάζιος άνεμος
ν' ανάβει ξαφνικά τα φώτα τ' ουρανού
λόγια δειλά στα φύλλα να σου ψιθυρίζει
τα χρώματα που χάθηκαν
στα μάτια σου εξαίσια ν' αστράφτουν πάλι
σαν άρωμα να σε τυλίγουν μυστικά
να είσαι εκεί όπως παλιά
κι όπως παλιά να μ' αγαπάς
τι όμορφο όνειρο μέσα σ' αυτήν την κοσμοχαλασιά
ΑπάντησηΔιαγραφήευτυχώς που ακόμη μπορούμε να ονειρευόμαστε...
Αυτό δεν μπορεί κανείς να μας το στερήσει, Νέλλη μου. Κανείς. Σε ευχαριστώ, φρόντισε να είσαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφή