έρημος

ματώνεις ολημέρα στον τροχό

σαν έρθουν τα βαθιά μεσάνυχτα
βάφεις με το αίμα
κόκκινο έναν χαρταετό
και τον υψώνεις με σπασμένα δάχτυλα
στον ουρανό να λάμπει σαν αστέρι

κάθεσαι στο παράθυρο μετά
μακριά τον βλέπεις και δακρύζεις

έτσι γεννιέται τ' όνειρο

4 σχόλια:

  1. Πανέμορφο!Καταπληκτικό!Υπέροχο!
    Αληθινό!Όνειρο!
    Σε φιλώ ποιητή μου πολυαγαπημένε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ' ευχαριστώ από την καρδιά, γενναιόδωρη Ουρανία μου. Και σε φιλώ γλυκά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλές απόκριες Ποιητή μου!!
    Με αετό την σκέψη σου ακόμη πιο ψηλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σε ευχαριστώ, Πέλα μου. Σου στέλνω και τις δικές μου θερμές ευχές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή