ματώνεις ολημέρα στον τροχό
σαν έρθουν τα βαθιά μεσάνυχτα
βάφεις με το αίμα
κόκκινο έναν χαρταετό
και τον υψώνεις με σπασμένα δάχτυλα
στον ουρανό να λάμπει σαν αστέρι
κάθεσαι στο παράθυρο μετά
μακριά τον βλέπεις και δακρύζεις
έτσι γεννιέται τ' όνειρο
Πανέμορφο!Καταπληκτικό!Υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑληθινό!Όνειρο!
Σε φιλώ ποιητή μου πολυαγαπημένε!
Σ' ευχαριστώ από την καρδιά, γενναιόδωρη Ουρανία μου. Και σε φιλώ γλυκά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές απόκριες Ποιητή μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αετό την σκέψη σου ακόμη πιο ψηλά!!
Σε ευχαριστώ, Πέλα μου. Σου στέλνω και τις δικές μου θερμές ευχές.
ΑπάντησηΔιαγραφή