πέρασα από τον ύπνο σε δωμάτιο σκοτεινό
γύρισα σε μιαν άλλη ξένη χώρα
πίσω απ' την πόρτα ζει ο δικός μου κόσμος
από τη χαραμάδα εισρέει
και στα θαμπά μου μάτια διαχέεται
ηχεί το σήμαντρο μιας παιδικής φωνής
ανάμεσα στο τέλος την αρχή
τις σκόρπιες συλλαβές των λέξεων
απλώνεται καπνός κρασί
μεθυστικό ανθρώπινο άρωμα
ακούγεται ένα γέλιο κοντινό
σαν γυναικεία δάχτυλα που ανιχνεύουν
τη μουσική κάτω απ' το δέρμα
πίσω απ'την πόρτα ζει ο δικός μου κόσμος
το φως στον ύπνο που δεν χάρηκα
το φως που τώρα δεν αγγίζω
καθώς ξεφτίζει στο κατώφλι μου
πέρασα από τον ύπνο σε δωμάτιο σκοτεινό
γύρισα σε μιαν άλλη ξένη χώρα
paesi stranieri
sono passato dal sonno in una stanza buia
sono tornato in un altro paese straniero
dietro la porta vive il mio mondo
dalla fessura affluisce
e nei miei occhi offuscati si spande
rimbomba la campana di una voce infantile
tra la fine l' inizio di sparse sillabe di parole
si stende come fumo vino
aroma umano inebriante
si sente un sorriso vicino
come dita femminili che esplorano
la musica sotto la pelle
dietro la porta vive il mio mondo
la luce del sonno che non ho goduto
la luce che ora no tocco
mentre sfilaccia il mio limite
sono passato dal sonno in una stanza buia
sono tornato in un altro paese straniero
traduzione di prof. Constantinos Nicas,
Istituto Universitario Orientale, Napoli
da “Paesi stranieri”, 1991
ξένη χώρα, ενίοτε δελεαστική η πρόσβαση σ' αυτήν...
ΑπάντησηΔιαγραφήμα δεν είναι πάντα το αποτέλεσμα της πρόσβασης το αναμενόμενο...
καλό ξημέρωμα Τόλη
Ο τίτλος αυτής της συλλογής είναι αλληγορικός, Νέλλη μου. Ως ξένη χώρα θεωρείται κάθε τι αλλότριο, κάθε τι ξένο. Εκείνο στο οποίο δεν ανήκουμε. Περίπου στο πνεύμα του μυθιστορήματος του Αλμπέρ Καμύ, Ο Ξένος (The outsider).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα και καλό ξημέρωμα.
μα ώς αλληγορικό τον πήρα και γω ποιητή μου. και εκεί είναι ο προβληματισμός μου: αν το να καταφέρουμε να "μπούμε" σε αυτό το αλλότριο, που λες, τελικά είναι για καλό μας ή για κακό μας; <τον <ξένο τον έχω διαβάσει και εκανα αμέσως αυτόν τον συνειρμό...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό βράδυ
Συγγνώμη, δική μου η παρανόηση, Νέλλη μου. Ίσως γιατί θεωρώ, εξ ορισμού, τόπους εξορίας τις ξένες χώρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα.
Ο Ξένος μέσα μας, όσο αλλότριος, αλλο τόσο οικείος! Πώς γίνεται η αποξένωση να φτάνει ως τη κούνια μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πότε τον ξανακερδίζουμε το Χρόνο,( στιγμές στα ενύπνια) , για πάντα λέω, πότε;
Δεν ξέρω αν υπάρχει απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα, Ευγενία μου. Και φοβάμαι ότι δεν θα μάθω ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφή