Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ...74ο - δεν γράφονται ποτέ





                                                                   τα πιο ωραία ποιήματα
                                                                   γράφονται χωρίς λέξεις
                                                                    οι πιο μεγάλοι έρωτες
                                                                     δεν γράφονται ποτέ

                                                             μια φλόγα είναι η ιστορία τους
                                                                    που λιώνει το μολύβι
                                                                που κάνει στάχτη το χαρτί
                                                                  και παραμένει μυστική
                                                                          εκστατική
                                                            ένα άρωμα που δεν διαλύεται
                                                                 στον άνεμο του χρόνου

                                                                 οι πιο μεγάλοι έρωτες
                                                                   αθώοι ταυτόχρονα
                                                            και καταχθόνιοι συνωμότες
                                                             στο μισοσκόταδο θροϊζουν
                                                                    ανάσα ή άγγιγμα
                                                             σε μια μεταξωτή κουρτίνα
                                                           και χάδι σε βελούδινο κορμί

                                                          τα μαγικά τους δευτερόλεπτα
                                                               είναι το ρίγος της ζωής
                                                         ισόθεο με το δέος του θανάτου


                                               (από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα, 2014)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ...73ο - μαθήματα δημιουργικής γραφής


                                                                                       το πρώτο μάθημα
                                                                                     ονομάζεται απώλεια
                                                                                       που σε σφραγίζει
                                                                                    με πυρωμένο σίδερο
                                                                                  μικρό κι ανυπεράσπιστο

                                                                            αν είσαι δυνατός και επιβιώσεις 
                                                                             θα συνεχίσεις τις σπουδές σου
                                                                                      διαβάζοντας βιβλία
                                                                          μα πάντα ρίχοντας κλεφτές ματιές
                                                                             στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς
                                                                          και στ' ασημένια φύλλα της ελιάς
                                                                               κάτω από το μπαλκόνι σου

                                                                                      αυτά και ο έρωτας
                                                                                       θα σε οδηγήσουν
                                                                                  και ίσως κάνουν κάποτε
                                                                         τα ανοιχτά σου τραύματα να ανθίσουν

                                                                               δεν μένει παρά να κοιτάζεις
                                                                                      το θηρίο στα μάτια
                                                                          καθώς σου πίνει κάθε μέρα το αίμα
                                                                             στο μονοπάτι προς μια κορυφή
                                                                                       που δεν υπάρχει


                                                                    (από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα, 2014)