το πρώτο μάθημα
ονομάζεται απώλεια
που σε σφραγίζει
με πυρωμένο σίδερο
μικρό κι ανυπεράσπιστο
αν είσαι δυνατός και επιβιώσεις
θα συνεχίσεις τις σπουδές σου
διαβάζοντας βιβλία
μα πάντα ρίχοντας κλεφτές ματιές
στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς
και στ' ασημένια φύλλα της ελιάς
κάτω από το μπαλκόνι σου
αυτά και ο έρωτας
θα σε οδηγήσουν
και ίσως κάνουν κάποτε
τα ανοιχτά σου τραύματα να ανθίσουν
δεν μένει παρά να κοιτάζεις
το θηρίο στα μάτια
καθώς σου πίνει κάθε μέρα το αίμα
στο μονοπάτι προς μια κορυφή
που δεν υπάρχει
(από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα, 2014)
Η πιο ουσιαστική απάντηση στις στρατιές των φιλόδοξων μελλοντικών συγγραφέων που συνωστίζονται στις εγγραφές των τμημάτων δημιουργικής γραφής, χωρίς να υποψιάζονται πως... ο Δάσκαλος (όπως και ο Μαθητής) κρύβεται μέσα τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι νομίζω κι εγώ και σε ευχαριστώ, Κάκια μου. Για τους ποιητές και πεζογράφους σαν κι εμένα που ανδρώθηκαν στο καμίνι της ασφάλτου, η όλη αυτή ιστορία των τμημάτων δημιουργικής γραφής φαινεται αναπόφευκτα γελοία. Υποθέτω όμως ότι κάποιες πρακτικές πληροφορίες και κατευθύνσεις έχουν να προσφέρουν στους ανασφαλείς μαθητές τους και επιπλέον εξασφαλίζουν απασχόληση στους διδάσκοντες (!!!) στη δύσκολη αυτή εποχή.
ΑπάντησηΔιαγραφή