χάραμα
πράσινο φύλλο
εσύ
μέσα στη νύχτα
και την έρημο
του κόσμου
αγάπησέ με
αγάπησέ με
μ’ όλα τα πάθη
και τα λάθη μου
με της ψυχής το
κόκκινο
και το βαθύ
γαλάζιο
άνοιξε τους
κρουνούς
για να λουστείς
στις λέξεις και
το βλέμμα
στις άκρες των
δαχτύλων μου
νίκησε τη φθορά
το καθημερινό
μας γκρίζο
μετάγγισε στις
φλέβες μας πνοή
αγάπησέ με
δεν έχω άλλο
κλαδί να κρατηθώ
άλλο ουρανό
Υπάρχει άνθρωπος που δεν τον εκφράζει αυτό το αγάπησέ με; Δεν έχω άλλο κλαδί να κρατηθώ άλλο ουρανό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λάτρεψα ετούτο το ποίημα.
Πολλές ευχές και από εδώ Τόλη μου.
Καλό βραδάκι.
Ούτε κλαδί ούτε ουρανός.... μόνο ένα χαοτικό σύμπαν για να ταξιδεύει η αγάπη στα τυφλά και να συνεχίσει να υπάρχει και μετά απ' το πέρασμά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχές Ανάστασης και Ανάβασης στις ψυχές μας.
Υπάρχει, Μαρία μου. Η «αόρατη» στο επόμενο σχόλιο. You can't win them all.
ΑπάντησηΔιαγραφήXαίρομαι που σου άρεσε τόσο πολύ αυτό το ποίημα γιατί κι εγώ του έχω μεγάλη αδυναμία. Είναι ένα από τα σπάνια εκείνα που αναδύονται από μέσα σου σαν έτοιμα από καιρό.
Ευχαριστώ, να είσαι καλά, να είστε όλοι καλά.
Καλωσόρισες, αόρατη φίλη. Μέχρι να γίνουμε όλοι σκόνη στο χαοτικό σύμπαν, θα μας επιτρέψεις ένα μικρό κλαδί και ένα προσωπικό ουρανό στη μάταιη επίγεια διαδρομή μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ θερμά για τις ευχές. Εύχομαι η αγάπη να πλημμυρίσει την ψυχή σου.