νυχτερινό τοπίο μετά την καταιγίδα

ούτε ένας ήχος

εισχωρεί

ούτε μια δίπλα στην πολύχρωμη κουρτίνα

κυματίζει

κάτι ακαθόριστο, θαμπό

κάτι σαν φως που φτερουγίζει

κάνει τον ξένο χώρο οικείο

εισπνέω την ανάσα σου

εισπνέω το ρίγος

εισπνέω την απαλή σου επιδερμίδα

σπαρακτικά υγρή και ηδονική

και τη στιγμή

στα μάτια και τα χείλη σου

λόγια παράξενα

και λόγια μαγικά

να ψιθυρίζει