και πάλι υπέβαλα στο άγνωστο
τις πέντε αισθήσεις μου και την ψυχή μου
και έγινα δεκτός στην πρώτη τάξη
του σύμπαντος σχολείου της αγάπης
τα τραύματά μου γράφοντας σαν όνομα
στο εξώφυλλο της καθημερινής ζωής.
είναι καλός για άνθρωπος
λένε οι δάσκαλοι μου με τον τρόπο τους
μια φλαμουριά που αγγίζει το μπαλκόνι μου
ένα γατί που περπατάει νωχελικά στον ήλιο
θα μάθει γρήγορα
όσα μπορεί να μάθει.
κι εγώ επιμένω
αφού δεν έχω πού αλλού να πάω
μερόνυχτα εγκύπτω
και λέω πως συνεχίζω τις σπουδές μου
σ' αυτό το πρώτο και πιο δύσκολο σχολείο
απ' το οποίο δεν προβλέπεται αποφοίτηση
τις πέντε αισθήσεις μου και την ψυχή μου
και έγινα δεκτός στην πρώτη τάξη
του σύμπαντος σχολείου της αγάπης
τα τραύματά μου γράφοντας σαν όνομα
στο εξώφυλλο της καθημερινής ζωής.
είναι καλός για άνθρωπος
λένε οι δάσκαλοι μου με τον τρόπο τους
μια φλαμουριά που αγγίζει το μπαλκόνι μου
ένα γατί που περπατάει νωχελικά στον ήλιο
θα μάθει γρήγορα
όσα μπορεί να μάθει.
κι εγώ επιμένω
αφού δεν έχω πού αλλού να πάω
μερόνυχτα εγκύπτω
και λέω πως συνεχίζω τις σπουδές μου
σ' αυτό το πρώτο και πιο δύσκολο σχολείο
απ' το οποίο δεν προβλέπεται αποφοίτηση
Ασφαλώς και δεν πρόκειται να αποφοιτήσεις δάσκαλε! Δεν ήξερες πως τους καλύτερους μαθητές τους κρατά το σχολείο για να διατηρήσει την καλή του φήμη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα απ΄τα προνήπια!
Είμαστε όλοι μαθητούδια στο μεγάλο σχολείο της ύπαρξης και η χωρίς πτυχίο αποφοίτησή μας είναι ο θάνατος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τη γυναίκα, κατέχει διδακτορικό από τη στιγμή της γέννησής της. Διδάσκει απαράμιλλα τις πηγές και το νόημα της ζωής.
Καλή σου μέρα, Λίλιαν.
Αφού ούτως ή άλλως δεν έχω που αλλού να πάω..Καλημέρα Τόλη..Εχει μια λιακάδα σήμερα..Στο σχολείο θα μείνω μέχρι αργά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλεις δε θέλεις, Όλγα μου, στο σχολείο θα μείνεις για πάντα. Όπως όλοι μας. Δεν έχει τέλος η μαθητεία στην αγάπη, δεν έχουν τέλος τα μυστικά και τα θαύματα αυτού του κόσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο μου άρεσε τούτο το ποιημα! Ξερεις εκτός από τη ποιηση η άλλη μου αγάπη είναι η ξυλογλυπτική.Κάθε ξύλο που σκαλίζω έχει τη δική του ευωδία, μα στα αρώματα το ξύλο της φλαμουριάς είναι το καλύτερο. Χαίρομαι που μέσα στο ποιημα αυτό της πορείας της αγάπης έβαλες και τη φλαμουριά ν`αγγίζει το μπαλκόνι σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως και να `ναι μιαν υπερβαση αναζητούμε, είτε από φλαμουριά είτε από ένα γιατί, ωστόσο γρήγορα "μαθαίνουμε" και το ερώτημα είναι πώς ξεχνούμε;
Ναι, το ξέρω, Ευγενία μου. Μακάρι να είχα κι εγώ μια τέτοια ικανότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈβαλα τη φλαμουριά γιατί πράγματι υπάρχουν δύο φλαμουριές κάτω απ' το μπαλκόνι μου στο τέρμα της Άνω Τούμπας. Τώρα μάλιστα έχουν γεμίσει τρυφερά πράσινα φύλλα. Και βέβαια από γατούδια άλλο τίποτα στη γειτονιά.
Βλέπω με μεγάλη αγάπη και σεβασμό αυτούς τους δάσκαλούς μου, όπως και όλους τους άλλους. Κι εδώ που τα λέμε, τι νόημα θα είχε να αποφοιτήσω, αφού απολαμβάνω τα μαθήματά τους και κάθε μία από τις συνεχείς επαναλήψεις;