το μυστικό εξαίσιο άρωμα

γράφουμε για να μάθουμε
τη μουσική, το όνομα της τίγρης
το μυστικό εξαίσιο άρωμα
γράφουμε για να ζωγραφίσουμε
με λέξεις την ψυχή μας
να ανασύρουμε ένα ένα
τα αλλεπάλληλα καλύμματα
και κάποτε να φτάσουμε εκεί
όπου όλα τα ποιήματα του κόσμου
είναι πριν από την αρχή γραμμένα
κάποτε έκθαμβοι να οδηγηθούμε
στον λόγο που μας έδωσε πνοή

8 σχόλια:

  1. IZA10 Απριλίου 2009 στις 7:40 μ.μ.

    Γράφουμε για να ζωγραφίσουμε με λέξεις την ψυχή μας, για να φτάσουμε εκεί όπου ήταν όλα γραμμένα πριν από την αρχή, ζωγραφίζουμε ελπίζοντας ότι το ταξίδι με τα χρώματα θα μας οδηγήσει κάποια στιγμή σ' αυτή την αρχή απ' την οποία έχουμε τόσο απομακρυνθεί. `Ολες οι αλήθειες είναι γνωστές, μα τόσο μακρινές και ξεχασμένες. Πρέπει να πονέσουμε και να ματώσουμε σ' αυτό το ταξίδι για τα τις ανασύρουμε από τη λήθη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Poet11 Απριλίου 2009 στις 1:58 π.μ.

    Πόνεσα και μάτωσα πολύ σ' αυτό το ταξίδι, αυτή την περιπέτεια της ψυχής. Θα πρέπει λοιπόν να είμαι κοντά στην αλήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. IZA11 Απριλίου 2009 στις 10:51 π.μ.

    Ο καλλιτέχνης γεννιέται σοφός και οι αλήθειες του τον κατατρέχουν συνεχώς σαν τις Ερρινύες. Γι' αυτό ποτέ δεν εφησυχάζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Poet11 Απριλίου 2009 στις 11:14 π.μ.

    Με μια πηγαία όμως σοφία όπως εκείνη του μικρού παιδιού. Μια σοφία που μπορεί να ονομάζεται αθωότητα. Και επίγνωση της μηδαμινότητάς του μπροστά στα θαύματα του κόσμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. IZA11 Απριλίου 2009 στις 11:51 π.μ.

    `Εχεις απόλυτο δίκιο. Ο κομπασμός και η αμετροέπεια δεν ταιριάζει σ' έναν καλλ9ιτέχνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Poet11 Απριλίου 2009 στις 3:53 μ.μ.

    Θα έλεγα ότι δεν ταιριάζει σε κανέναν. Ο καλλιτέχνης μπορεί να είναι τόσο περήφανος όσο κι ένα λουλουδάκι του βουνού την άνοιξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. kanella168 Απριλίου 2010 στις 10:49 π.μ.

    Πόσα καλύματα, πόσες πανοπλίες, πόσα πετσιά χρειαζεται να τραβήξουμε για να φτάσουμε στη "μέσα ύλη;".Νομίζω ο αγώνας αυτός δε τελειώνει ποτέ, όσο κι αν πασχίζουμε να δούμε με τα μάτια της αθωότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Poet10 Απριλίου 2010 στις 8:20 μ.μ.

    Ναι, δεν τελειώνει ποτέ. Εκτός αν κάποια στιγμή ξαφνικά φωτιστούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή