όταν το κάτι αυτό
το οτιδήποτε
για μένα θα τελειώσει
και πάλι εγώ στο τίποτα θα υπάρχω
θα είμαι εκείνο που τα μάτια σας θαμπώνει
το ύψιλον στα μυστικά, στη νύχτα, στην ψυχή
η απαλή καμπύλη στο αύριο
το χι στο χάδι ή στο χώμα της πατρίδας σας
όταν το κάτι αυτό
το μάταιο οτιδήποτε τελειώσει
στο τίποτα η αγάπη ξεχασμένη θα υπάρχει
θα σας αγγίζει απαλά
θα σας ζητάει χαμογελώντας το αδύνατο
Και μεις θα της απαντάμε με ένα μεγάλο, ανοιχτόκαρδο, της παράδοσης ΝΑΙ...Υπέροχο Τόλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι στο αδύνατο, Όλγα μου; Μακάρι η δική μου ουτοπία και η δική σου ευγένεια της καρδιάς να μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι υπέροχη εικόνα! Βυθίζομαι στο ίδιο μου το ποίημα, στην εικόνα σου και στη μουσική, και χάνω εντελώς τις λέξεις μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτε είναι οι στίχοι που το περιέχουν; Ακόμη κι η αγάπη ξεχασμένη, αγάπη περιέχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόκειται για την προαιώνια ανθρώπινη ουτοπία, Ευγενία μου. Η αγάπη που υπερβαίνει τον θάνατο. Κατά κάποιο τρόπο ισχύει βέβαια, αφού μεταγγίζεται και αναγεννάται στους επόμενους.
ΑπάντησηΔιαγραφή