μοναξιά


έρημος είναι μια θάλασσα χωρίς νερό
θάλασσα είναι μια έρημος χωρίς άμμο
μια έρημος και μια θάλασσα συνθέτουν τον ουρανό
ένα θε κι ένα ου
όπου καταποντίζεται πλησίστια η ψυχή μου

6 σχόλια:

  1. Τζούλια Φορτούνη18 Ιανουαρίου 2009 στις 6:34 μ.μ.

    θάλασσα
    έρημος
    ουρανός
    η ψυχή μου...

    στίχοι που συγκλονίζουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Poet18 Ιανουαρίου 2009 στις 9:17 μ.μ.

    Εγώ απλώς να πω ότι η εικόνα σου εκφράζει με τρόπο εκπληκτικό την ψυχική μου κατάσταση όταν έγραψα αυτό το ποίημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευαγγελία Πατεράκη19 Ιανουαρίου 2009 στις 1:57 π.μ.

    ...Έρημος
    Κι εγώ συντρίμια.
    Πρόλαβα μέσα στο τελευταίο δάκρυ
    Ν' αρμενίσω τη ζωή μου.

    Καληνύχτα ποιητή
    ή...Καλημέρα,
    όπως το πάρει κανείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ19 Ιανουαρίου 2009 στις 8:59 π.μ.

    H απομάκρυνση γεννά την ερημιά.
    Ερημιά που ειναι ακόμη πιο έντονη όταν είσαι ανάμεσα σε κόσμο
    Καλημέρα .Καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Poet19 Ιανουαρίου 2009 στις 11:29 π.μ.

    Καλημέρα, Λίτσα. Αυτό προτιμώ.

    Έξω η ζωή γιορτάζει με μια υπέροχη λιακάδα. Δεν είναι καιρός να αφήσουμε τα δάκρυα και να χαμογελάσουμε. Το ένα χαμόγελο φέρνει το άλλο και τρέπει τη μοναξιά σε άτακτη φυγή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Poet19 Ιανουαρίου 2009 στις 11:36 π.μ.

    Kαλημέρα, Πεταλούδα. Ερημιά και στη Νεραϊδοχώρα; Με τις τρεις νεραϊδούλες της ζωής σου; Aπίστευτο.

    Κι εμείς που περιμένουμε μια καλή νεράιδα να εμφανιστεί και με το μαγικό ραβδάκι της να κάνει τη ζωή μας όμορφη σαν παραμύθι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή