αν ο παππούς μου από την Ήπειρο/
δεν είχε μεταναστεύσει στη Μικρά Ασία/
και αν δεν είχε γίνει η καταστροφή το “22/
ο πατέρας και η θρακιώτισσα μητέρα μου/
κορίτσι αυτή μιας άλλης προσφυγιάς/
δεν θα είχαν συναντηθεί στη Θεσσαλονίκη//
.....................................................................................................................................................................
κι εγώ βέβαια δεν θα είχα γεννηθεί ποτέ//
........................................................................................................................
χιλιάδες φανερές ή κρυφές ζαριές/
σε ανάκτορα έως και σε καταγώγια/
προετοιμάζουν τη ζαριά εκείνη/
που θα καθορίσει και τη δική μας ύπαρξη/
για να ακολουθήσουν άλλες ζαριές/
στα παιδικά κι εφηβικά μας χρόνια/
που τελικά θα τη διαμορφώσουν//
...........................................................................................................................................................
κι αν με κάποιο τρόπο είχε αφαιρεθεί/
έστω και ένα ζάρι ή τούβλο/
απ’ την πολυετή αυτή αλληλουχία/
το οικοδόμημα της ύπαρξής μας/
θα είχε καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος//
...............................................................................................................................................................................................
από κει και πέρα μπορείτε άνετα/
να μιλήσετε για ελευθερία του ατόμου/
και για προσωπικές επιλογές/
βέβαιοι ότι θα είναι απόλυτα βουβός/
ο σαρκασμός ή ο λυγμός/
.............................................................................................................................................................................................
(από τη συλλογή Ανώνυμοι, 2021)
