με κάτι απ’ τη φωτιά/
κι από το τελευταίο του φως/
μας γέννησε ένα άστρο μακρινό/
και στη μεγάλη σκοτεινιά/
μας εκσφενδόνισε/
ν’ αναζητήσουμε μια νέα πατρίδα//
..........................................................................................
ατέλειωτους αιώνες ταξιδέψαμε/
πεθάναμε και ξαναγεννηθήκαμε/
μάθαμε να μιλάμε αλλότριες γλώσσες/
μάθαμε να αγαπάμε/
ξένους και αφιλόξενους πλανήτες//
......................................................................................................................
η ψυχή όμως και μόνο εκείνη/
γνωρίζει πάντα την καταγωγή μας/
είναι η μοναδική πυξίδα μας/
καθώς μες στο σκοτάδι ταξιδεύουμε/
απλώνοντας σπασμένα δάχτυλα/
προς την πατρίδα και το φως//
............................................................................................................................................
..............................................
(από τη συλλογή Ανωνυμοιι, 2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου