κυλούσαν αργά στα μάγουλα
έφταναν ως τα χείλη
είχαν μια γεύση από προδοσία αλμυρή
γεύση πικρή από εγκατάλειψη
από μικρός λοιπόν συνήθισε
να καταπίνει τ’ ανώφελα δάκρυά του
δάκρυ το δάκρυ αργότερα
σήκωσε το κεφάλι
έμαθε να χαμογελάει στα δύσκολα
σχεδόν πάντα να χαμογελάει
καμιά φορά τα δάκρυα συνθέτουν
ένα παράξενα ωραίο χαμόγελο
(από τη συλλογή Κόκκινες πηχτές σταγόνες, 2019)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου