χαμογελάει βουρκωμένος ο ουρανός




                                                                                με μια απαλή βροχή
                                                                                         σαν χάδι
                                                                     στο χώμα της παλιάς μας γειτονιάς
                                                                    χαμογελάει βουρκωμένος ο ουρανός

                                                                           παραθυρόφυλλα κλειστά
                                                                                 βουβές εξώπορτες
                                                                          από καιρό όλοι έχουν φύγει
                                                                                  έκλεισε το βιβλίο
                                                                          που ήταν γραμμένο στο νερό

                                                                            ένα απελπισμένο κόκκινο
                                                                              αστράφτει στο περβάζι
                                                                                       αντιστέκεται
                                                                           στην άνοιξη επιμένει ακόμα

                                                                              σ’ ένα ξενιτεμένο όνειρο

                                                              (από τη συλλογή Φλόγα απ' τη στάχτη, 2017)


εξόριστη θλίψη





                                                                        θέλω για πάντα να εξορίσω
                                                                        τη θλίψη από τα μάτια σου
                                                                       σ’ ένα βαθύ πηγάδι απόμερο
                                                                            με φύλακα το χάραμα
                                                                        σκόρπιες αχτίδες του ήλιου

                                                                         μόλις τολμάει να ξεμυτίσει
                                                                           να γίνεται χαρά η θλίψη
                                                                              εκστατικό χαμόγελο
                                                                  να γίνεται φτερούγισμα την άνοιξη

                                                                     θέλω τη θλίψη σου να εξορίσω
                                                                              σ’ ένα έρημο νησί
                                                                    με φύλακα κραυγές των γλάρων
                                                                           στο απέραντο γαλάζιο
 
                                                                      ν’ αστράφτει πάντα ακέραιο
                                                                                  δοξαστικό
                                                                          το φως στα μάτια σου

                                                         (από τη συλλογή Φλόγα απ' τη στάχτη, 2017)