όταν
στερέψουν κάποτε οι πηγές
κι
εξατμιστεί η θάλασσα δακρύων
θα
αναδυθεί μέσα στο φως
μια
χώρα ευτυχισμένη
θα
έχουν ήδη εξοριστεί για πάντα
ο
πόνος και ο θάνατος
σ’
έρημο γαλαξία μακρινό
και
δίκαια πια η χώρα αυτή
θα
ονομάζεται πατρίδα
μετά
το ατέλειωτο ταξίδι στο σκοτάδι
στην
προκυμαία θα εμφανιστούν και πάλι
οι αγαπημένοι μας νεκροί
ακέραιοι
και φωτεινοί όπως τότε
κι
όλοι μαζί θα γίνουμε
εξαίσια
ποίηση και μουσική
όχι
όπως παλιά γραμμένη με αίμα
μα
με την έκσταση
τα
θαμπωμένα μάτια εκείνων
που
επιτέλους επιστρέφουν στην πατρίδα
(από τη συλλογή Φλόγα απ' τη στάχτη, 2017)
Ποιητή μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία φίλη ήρθε απόψε απ' τα παλιά ! Σε ευχαριστώ, γλυκιά μου !!
ΑπάντησηΔιαγραφή