Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ... 79ο - να είσαι καλός




                                                                    κάτι σαν άγγιγμα ή χαμόγελο
                                                                             κάτι σαν φύλλο

                                                                              να είσαι καλός
                                                                             ανυπεράσπιστος
                                                                       μπροστά στην αθωότητα
                                                                                  εκστατικός
                                                                           μπροστά στο θαύμα
                                                                     αιώνια πιστός στην ουτοπία

                                                                     στη χώρα που δεν έχει δρόμο
                                                                     στον δρόμο που δεν έχει τέλος
                                                                     στο τέλος που δεν έχει ελπίδα

                                                                                να είσαι καλός


                                                                          (από τη συλλογή Φλόγα απ' τη στάχτη, 2017)



2 σχόλια:

  1. Rosa Mund9 Ιανουαρίου 2017 στις 5:23 μ.μ.

    Πνεύμα αγαθό της Ποίησης και της Μελαγχολίας, τι ωραίο ποίημα!
    Να είσαι καλός, η προτροπή. Όσο μπορείς, λέω εγώ.
    Σε τι ποσοστό άραγε να είναι καλός κάποιος; Απλώς, μπορεί να είναι ΚΑΙ καλός και κακός και ευγενικός και αγενής και... και... και...

    Το ποίημα αδιαπραγμάτευτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Poet9 Ιανουαρίου 2017 στις 7:07 μ.μ.

    Εμπνευμένο από πιο ρομαντικές εποχές, Ροζαμούνδη μου !! Χαίρομαι που σου αρέσει γιατί γράφτηκε εντελώς αυθόρμητα ως έκφραση μιας βαθύτερης ανάγκης.

    Τέλεια ανθρώπινα πλάσματα φυσικά δεν υπάρχουν. Ούτε μπορεί να υπάρξουν. Υπάρχει όμως καλοσύνη, η απλή,καθημερινή ανθρώπινη καλοσύνη. Αυτήν ζητάω, το απόσταγμα της τόσο πρόσκαιρης παρουσίας μας σ' αυτό τον κόσμο. Σε υπερβολικό βέβαια βαθμό όπως αρμόζει σε έναν ποιητή. Κι ο καθένας ας πράξει «όπως ξέρει και μπορεί» ...

    Ναι, δεν διαπραγματευόμαστε την ουτοπία !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή