Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ...72ο - ποιητής


                                                                          από μικρός διδάχτηκε
                                                                            εκείνες τις σκληρές
                                                                           τις ιδρωμένες λέξεις

                                                                   και στα ογοδντα εφτά του χρόνια
                                                                           με τα ξερά του δάχτυλα
                                                                  και την πλημμυρισμένη του καρδιά                                                                                                         στο χώμα ο γέρος έγραφε τον ουρανό

                                                                      κάτσε, του είπαν, ξεκουράσου
                                                                         που βρίσκεις τόση δύναμη
                                                                   να βγαίνεις κάθε μέρα στο χωράφι

                                                                      για λίγο σήκωσε πέρα μακριά
                                                                              τα ήμερα του μάτια
                                                                        αν δεν τσαπίσω θα πεθάνω
                                                                                    είπε απλά

                                                          (από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα, 2014)


Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα... 71ο - ύμνος ερωτικός


                                                                                    κανένα γυναικείο χέρι
                                                                                            δεν κράτησα
                                                                                     δεν χάιδεψα ως τώρα
                                                                                       με την παλάμη μου
                                                                                        με τ' ακροδάχτυλα
                                                                                    τόσο θερμά κι ερωτικά
                                                                                     όσο ένα κοινό μολύβι

                                                                                 ένα μολύβι που κουρνιάζει  
                                                                          ανάμεσα στον μέσο και τον δείκτη
                                                                             και κάτω απ' τον αντίχειρά μου
                                                                                                έτοιμο
                                                                             να γονιμοποιήσει το λευκό χαρτί
                                                                             ένα μολύβι που ποτέ δεν ζήλεψε
                                                                          την άψυχη παρέμβαση των πλήκτρων

                                                                                γνωρίζει πως εμείς οι τρεις
                                                                                    τις ίδιες ρίζες έχουμε
                                                                                 κοινή καταγωγή το δάσος
                                                                            και φτερουγίζει στο άγγιγμά μου
                                                                                μέσα στα μάτια μου θυμάται
                                                                                 το δέντρο που ήταν κάποτε
                                                                        και δακρυσμένο σηκώνει απ' το χαρτί
                                                                                 τα φύλλα του στον ουρανό

                                                                     (από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα, 2014)