προφέρεται στη μοναξιά και τη σιγή
                                          στις παρυφές του ονείρου         
                        την ώρα που οι νεκροί υφαίνουν έξω το σκοτάδι
                                      και εισρέει από τις χαραμάδες
                                   σαν κόκκινο κρασί η ανάσα τους
                                      με δέος προφέρεται η ποίηση
                                        καθώς προφέρει ανθίζοντας
                              ένα ξερό κλαδί το προαιώνιο ρίγος του
    (από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται, 2002)
 

