μερικές φορές χαμογελούν ανεξήγητα
δεν ενδίδουν όμως ποτέ
ασυγκίνητοι μένουν στα δάκρυά μας
απρόσιτοι
όπως ο μυστικός κρουνός
που τη νύχτα σκορπίζει στον κόσμο
οι νεκροί
για πάντα άτρωτοι από τη μοναξιά ή την αγάπη
(από τη συλλογή Ξένες χώρες, 1991)
Αν-εξήγητα, α-συγκίνητοι. Αν-ένδοτοι. Α-πρόσιτοι. Ά-τρωτοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜελαγχολικέ μου Ποιητή,
οι Ξένες χώρες σου οδηγούν ντουγρού στην κατηφόρα της Ανυπαρξίας
(ή του Σύμπαντος),
εκεί που στη μνήμη μας ζουν οι αγαπημένοι νεκροί
και εκεί όπου θα καταλήξουμε όλοι. Ανεξαιρέτως.
Και ανεξαρτήτως του τι πιστεύουμε.
Είτε συμφιλιωθούμε, είτε όχι, με το Ληξίαρχο του Ορέστη Αλεξάκη.
Αν όμως ισχύει η αρχή της αφθαρσίας της ύλης (και της ψυχής;), τότε θα γίνουμε όλοι φως, Κική μου. Σε απόλυτη αρμονία πλέον και στην αιωνιότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ορέστης είναι σπουδαίος ποιητής και αγαπημένος φίλος.