Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ..17ο-μοίρα αγαθή



στην Ισιδώρα

αν είσαι πράσινο φύλλο
σ' έρημο καπνομάγαζο
κι ούτε μια αχτίδα ήλιου
διαπερνά τα σκονισμένα τζάμια
όταν σε έσχατη απόγνωση
γυρεύεις τις πηγές σου
θυμήσου πως στην κωμόπολη σουγκ-λι της κίνας
υπάρχω εγώ


περίτεχνο ψηφιδωτό και φως

προορισμένος να χαϊδεύω τα γυμνά σου πέλματα


(από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου, 1986)

3 σχόλια:

  1. Poet7 Ιανουαρίου 2014 στις 12:35 μ.μ.

    Blogger Ο/Η kanella16 είπε...

    Μακάρι να `ταν πάντα τούτος ο προορισμός της τέχνης αγαπητέ μου Τόλη! Να συνδεει με τις πηγές και τις ρίζες μας και να προχωρά ετσι κι ο πολιτισμός. Πανάκριβα έργα που δε λένε τίποτε, και περίτεχνα ψηφιδωτά που απλά τα πατάς...

    7 Απριλίου 2010 - 2:24 μ.μ.

    Blogger Ο/Η Poet είπε...

    Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς την αγάπη, Ευγενία μου. Χωρίς τον πόνο και την αγάπη. Χωρίς μια κατάδυση στις πηγές της ύπαρξής μας. Τα υπόλοιπα είναι εξάσκηση, τεχνική. Χρήσιμα αλλά ανούσια χωρίς τα αίμα μας.

    9 Απριλίου 2010 - 3:40 μ.μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ποιώ - ελένη 16 Ιανουαρίου 2014 στις 3:08 μ.μ.

    "περίτεχνο ψηφιδωτό και φως
    προορισμένος να χαϊδεύω τα γυμνά σου πέλματα"
    Ο απόλυτος ορισμός του έρωτα
    στον παγκόσμιο χάρτη εγερμένος....

    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Poet16 Ιανουαρίου 2014 στις 11:55 μ.μ.

    Και να σκεφτείς, Ελένη μου, ότι γράφτηκε για μια γυναίκα που δεν γνώρισα ποτέ από κοντά. Ένα μυστήριο ακόμη.

    Σε ευχαριστώ και σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή