κάθε μικρή σου υποταγή
μειώνει τη δική μου ελευθερία
εμένα ταπεινώνει
κάθε χαμένο σου δικαίωμα
πληγώνει τη δική μου αξιοπρέπεια
κάθε παραπανίσιο σου φορτίο
έχει σε μένα ρίζες προγονικές
κάθε σε βάρος σου αδικία
είναι μια στυγερή κλοπή
απ' το παγκάρι της δικής μου εκκλησίας
κι όταν εσύ λιποψυχείς
εγώ είμαι ο αληθινός προδότης
στέκεσαι δίπλα μου
στο σπίτι, στη δουλειά ή στο οδόφραγμα
και με τα ίδια μάτια
ελεύθερα ατενίζουμε τον ήλιο
περήφανοι
ασυμβίβαστοι
ωραίοι μέσα στα τόσα ελαττώματά μας
εμείς που η φύση έταξε σε σάρκα μία
(από τη συλλογή Το μαγικό χαλί, 1980)
Ο/Η kanella16είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ πόσα λες Τόλη μου! Μακάρι αυτη η συνειδητοποίηση να ταν του καθένα! Για να ισχύσει το σάρκα μια, κάνουμε αγώνες κι αγώνες!
7 Απριλίου 2010 - 1:06 μ.μ.
Ο/Η Poetείπε...
Τίποτα δεν χαρίζεται σ' αυτόν τον κόσμο, όλα κατακτώνται με αγώνες, Ευγενία μου, και το ξέρεις πολύ καλά. Αρκεί να καταλάβουν και οι γυναίκες ότι υπάρχουν άνδρες που είναι σύμμαχοι τους σ' αυτόν τον ωραίο αγώνα.
9 Απριλίου 2010 - 1:02 μ.μ.
Υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά πως το πας, Τόλη μου, θα αναρτήσεις όσα ποιήματά σου βρίσκω εξαιρετικά.
Ευχαριστώ, Κική μου. Χαίρομαι που συμπίπτουν οι προτιμήσεις μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή