ωραία που ήταν η συγκέντρωση
στην πιο μεγάλη μας πλατεία
ωραία τα μάρμαρα
ωραία τα μέγαρα
ωραίο και το παλιό εργατικό μας κέντρο
οι εργάτες είχαν ήδη φύγει
να κάνουν την πρωτομαγιά στις γύρω εξοχές
με τις γυναίκες, τα παιδιά
και τα γεμάτα τους καλάθια
απόμεινες εσύ
απόμεινα εγώ
να κρατάμε ένα απορημένο λάβαρο
και τα στολισμένα μπαλκόνια
με τους βραχνούς ομιλητές
(από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης, 1979)
Εργατικής Πρωτομαγιάς (ελληνική) πραγματικότητα, ποιητικώ τω τρόπω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε που οι Πρωτομαγιές έφεραν το βάρος ενός νοήματος.
(Η πλατεία ήταν γεμάτη απ' το νόημα που 'χει κάτι απ' τις φωτιές...)
Άρα, ταυτίζομαι, γι' αυτό και μου αρέσει τόσο.
Σε ευχαριστώ, Κική μου, και αν κάποτε ξαναβρείς εκείνο το νόημα της εργατικής πρωτομαγιάς, πες μου κι εμένα, έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠνιγμένο κι αυτό το νόημα, ή ακόμη χειρότερα, ναυαγός που αναδύθηκε από τα μολυσμένα νερά σε μια θολή επιφάνεια, με έντονα σημάδια παραμόρφωσης, σχεδόν αγνώριστος… Κανείς δεν φαίνεται πια να αναζητά το ποιός ευθύνεται για το ναυάγιο.. ο καιρός; οι καπετάνιοι; οι επιβάτες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε δείχνει καν να το θυμάται πια κανείς…
Εκτός από τους ποιητές…
Πράγματι «... με έντονα σημάδια παραμόρφωσης, σχεδόν αγνώριστος ...», Μελίνα μου. Και το χειρότερο δεν είναι ότι κανείς δεν αναζητά τις ευθύνες, το χειρότερο είναι ότι κάνουν τα ίδια λάθη, οδηγούν το πλοίο στις ίδιες ξέρες ... Λες και ηδονίζονται με την προοπτική του νέου ναυαγίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος έδινε ποτέ σημασία στους ποιητές, γλυκιά μου;