αχνό κουρέλι


στο πάτωμα διακρίνω σχήμα ακαθόριστο
ίσως μικρό χαρτί σκισμένο
αχνό κουρέλι
και σκύβω για να το σηκώσω

μα με ξεγέλασε
μια αδέσποτη του ήλιου αχτίδα
που ξέφυγε από τις κουρτίνες
και κάτω εκεί παράξενα
τα δάχτυλα και την παλάμη μου
τώρα φωτίζει

ή μήπως πρόκειται
για την εξαίσια λάμψη εκείνη
στο πρωινό χαμόγελό σου
που γλίστρησε και έπεσε
από τα θαμπωμένα μάτια μου

2 σχόλια:

  1. η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα19 Σεπτεμβρίου 2012 στις 9:43 μ.μ.

    Στο τελείωμά σας ζέστανατε τα χείλη μου με χαμόγελο.

    Πάντοτε μου άρεσε η λέξη εξαίσια, πόσο μάλλον όταν φωτίζει ένα χαμόγελο!

    Καλό βραδάκι εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Poet20 Σεπτεμβρίου 2012 στις 12:24 π.μ.

    Εξαίσια ανταμοιβή το χαμόγελο για έναν ποιητή, Βαϊα. Ιδίως όταν χαμογελάνε και τα μάτια.

    Καλό ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή