είσαι η απουσία μου
το μυστικό πριν από μένα
πριν απ’ το πρώτο χάραμα
κρύβεις και κρύβεσαι
ένα ουδέτερο που είναι πάντα θηλυκό
κυοφορείς τα θαύματα
και χάνεσαι στην πρώτη λάμψη μου
ενώ ποτέ δεν παύεις μέσα μου να υπάρχεις
είσαι το αρχικό
μα και το τελευταίο ερώτημα
το προαιώνιο δέος
είπε το φως
πυκνό βελούδινο σκοτάδι
καταγωγή μου και πατρίδα μου
Σκοτάδι και φως: υπέροχη απόδοση ταυτότητας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ έχω αδυναμία σ' αυτό το ποίημα. Σε ευχαριστώ, φίλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"πυκνό βελούδινο σκοτάδι...
ΑπάντησηΔιαγραφήένα ουδέτερο που είναι πάντα θηλυκό"
Πράγματι, μόνο θηλυκό θα μπορούσε να είναι, όπως και η ξαδέρφη της η νύχτα.
Σας ασπάζομαι ποιητή, καλημερένια!
Νομίζω ότι η γυναίκα εκφράζει την επιφανειακή αντίθεση και βαθύτερη αρμονία σκότους-φωτός καθώς βέβαια και την πηγή κάθε έμπνευσης και κάθε δημιουργίας. Και, τελικά, τη μακρινή πατρίδα όλων μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις συνειδητοποιήσει τις πλήρεις διαστάσεις των ιδιοτήτων που έχει προσδώσει και σε σένα η φύση, Βαϊα μου γλυκιά; Καλή σου μέρα, μέσα στη Σαλονικιώτικη λιακάδα με δόντια.
Νομίζω πως μόνο ρινίσματα υποψίας έχω και όταν κάποιες φορές λίγο περισσότερο αντιλαμβάνομαι αυτές τις πλήρεις διαστάσεις των ιδιοτήτων, προς στιγμήν, τρομάζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς είναι κι έτσι...
Κι αυτό έχει την ομορφιά του.
Καλημερένια από την όμορφη πάντα Θεσσαλονίκη!
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με μένα ως διάμεσο και με τα ποιήματα που το άγνωστο μου υπαγορεύει. Θα το είδες αυτό στο ποίημα «Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα» λίγο παρακάτω. Το δικό σου «τρομάζω» σε μένα ονομάζεται «δέος». Ζούμε στο ημίφως, Βαϊα μου. Συμφωνώ πως έχει κι αυτό την ομορφιά του. Τη συχνά απελπισμένη γοητεία του.
ΑπάντησηΔιαγραφήKαταπληκτικός ο πίνκας που διάλεξες για το ποίημα, Τζούλια μου. Καταπληκτικός. Σ' ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πηγή, είναι κι εκείνη γένους θηλυκού. Απο μια μήτρα στο στήθος κι ύστερα προς τα πίσω πάλι, η αρχέγονη αυτή διαδρομή υποστηρίζει τον λόγο της ύπαρξης και της ουσίας, το λόγο που ο καθένας φέρνει εις πέρας τις βασικές του λειτουργίες, φυσικά, δίχως εντολές...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Απ' τη μητέρα ως την ερωμένη η γυναίκα σε ρόλους με χίλια πρόσωπα εκθειάζεται, ω, τουλάχιστο μέσα στην ποίηση!!!
Μουντή αλλά ζεστή η Δευτέρα μας κρατάει σε αναμονή για τις μέρες της λιακάδας...
Καλή εβδομάδα ποιητή!!!
Μαρία μου, έχω υμνήσει τη γυναίκα σε μυθιστορήματα, διηγήματα, παραμύθια, και βέβαια σε ποιήματα. Τα βιβλία μου είναι πλημμυρισμένα από την παρουσία της. Την παρουσία της ως μητέρας, συντρόφου, ερωμένης, φίλης, παιδιού. Και έχω υπερασπιστεί τα δικαιώματά και την αξιοπρέπειά της όσο λίγοι άνδρες ή γυναίκες. Και όχι μόνο στα βιβλία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ένα μυστικό. Μ' έπιασες επάνω εκεί που έγραφα ένα ακόμη ποίημα για εκείνη.
Ας ελπίσουμε στο φως του ήλιου. Καλημέρα και καλή εβδομάδα, γλυκιά μου.
υπέροχο!πυκνό βελούδινο σκοτάδι..αυτό κρατάω!φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήXαίρομαι που σου άρεσε αυτό το συγκεκριμένο ποίημα. Το «πυκνό βελούδινο σκοτάδι» έχει ένα στοιχείο γοητευτικού κινδύνου και δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται στα γραφτά μου. Με δική του πρωτοβουλία βέβαια.
ΑπάντησηΔιαγραφή