μοναχικό πουλί σ' άδειο ουρανό

κανένα όνειρο δεν μένει ατιμώρητο

κανένα ξέφτι από βαθύ γαλάζιο

καράβια ταξιδεύουν σ’ άγνωστα νερά

λιβάδια ανθίζουν

παλιά καινούρια γράμματα

προφέρουν μακρινές φωνές

το μυστικό αλφάβητο του κόσμου

πυκνή ομίχλη μες στο χάραμα

κι ένα μοναχικό πουλί σ’ άδειο ουρανό

(δημοσιεύτηκε στο περ. Εντευκτήριο, τεύχ. 92, Ιαν. - Μάρτιος 2011)

μια κιμωλία στον μαυροπίνακα

(Θόδωρος Παπαγιάννης, Μάθημα στην τάξη, γλυπτό)

ξαναδιαβάζω τα ποιήματά μου

χρόνια μετά βυθίζομαι στα χρώματα

στη μουσική των λέξεων

έκπληκτος διακρίνω

να αναδύονται γρίφοι και αινίγματα

εκστατικά φωνήεντα

που θέλγεται το άγνωστο να μου υπαγορεύει

κάπως καλύτερα αναγνωρίζω τώρα

αυτά που γράφει ο δάσκαλος στον μαυροπίνακα

μια κιμωλία εγώ που λιώνει αργά

ανάμεσα στα δάχτυλα του

(δημοσιεύτηκε στο περ. Εντευκτήριο, τεύχ. 90, Ιαν. - Μάρτ. 2011)