Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι βλέπουμε τα πράγματα με παρόμοιο τρόπο, Μαρία μου. Πάντως, υπάρχει μέλλον δίχως μνήμη, το μέλλον των μικρών παιδιών. Μια φυσική νομοτέλεια. Παίρνει το σφουγγάρι, σβήνει τα πάντα, πόνο, χαρά, θριάμβους, ήττες, μίση και έρωτες, και όλα αρχίζουν και πάλι από την αρχή με τα έκθαμβα μάτια των παιδιών που ανακαλύπτουν τον κόσμο.
Μόνον να μας διδάξετε μπορείτε Ποιητή μου.Χαίρομαι που θα έχω κληρονομιά τα όσα μας λέτε...
Κι η βροχή είναι τόσο αγαπημένη..ξεπλένει την κακή αύρα μας! Είμαστε αμαρτωλοί κι εκείνη δίνει την εντύπωση καμιά φορά της εξάχνωσης της αμαρτείας.Κι ας είναι λανθασμένη εντύπωση...
Ναι, Μαρία μου, είμαι βετεράνος στο νηπιαγωγείο της ζωής και ειδικός στη διδασκαλία των αναπάντητων ερωτημάτων.
Η έννοια της αμαρτίας είναι θρησκευτική και δεν τη δέχομαι. Είμαι ατελής, ατελέστατος θνητός και θα φύγω παίρνοντας μαζί μου τις ατέλειές μου και, ας μου επιτραπεί, μιαν ελάχιστη ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Αν οι ποιητές αποδεχόντουσαν τις "βουές" της εκκλησίας θα στέλναν τα γραπτά τους σε εξομολόγο, δεν θα τα μοιραζόταν με το συν-άνθρωπο προς τέρψη και των δύο. Οι ποιητές φορούν φεγγάρια πάνω απ' το κεφάλι τους, δε φορούν φωτοστέφανα. Επιτρέψτε μου να αλλάξω τη λέξη α μ α ρ τ ε ί α με τη λέξη β ά ρ ο ς...
Βάρος, φθορά ή το φορτίο της ζωής, Μαρία μου. Τραύματα και ουλές από την περιπέτεια της ύπαρξης. Όλοι αναζητούμε κάποια λύτρωση και η τέχνη μερικές φορές την προσφέρει.
τελικά δεν ξέρω τι πονάει περισσότερο... η λήθη ή η μνήμη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα Ποιητή
"Οι στάσεις της ζωής,
ΑπάντησηΔιαγραφήμέσα στον κήπο της μνήμης,
μοιάζουν με μνήματα αγαπημένων
που πρέπει να επισκεφτείς"...
Αναρτήθηκε από Μαρια Τζιατζιου στις 5/16/2011
Η μία όψη σε αντιπαράθεση και σε στενή σχέση με την άλλη.Δεν υφίσταται
αύριο, δεν υφίσταται μέλλον δίχως μνήμη.Είναι τρομακτικό κι ως σκέψη!
Καλό σας βράδυ Ποιητή...
Πανδώρα μου, η λήθη πονάει μόνο όταν μας ξεχάσει κάποιος που αγαπάμε. Αλλιώς, είναι το βάλσαμο στα βάσανα της ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα, αν και υγρή και βροχερή.
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι βλέπουμε τα πράγματα με παρόμοιο τρόπο, Μαρία μου. Πάντως, υπάρχει μέλλον δίχως μνήμη, το μέλλον των μικρών παιδιών. Μια φυσική νομοτέλεια. Παίρνει το σφουγγάρι, σβήνει τα πάντα, πόνο, χαρά, θριάμβους, ήττες, μίση και έρωτες, και όλα αρχίζουν και πάλι από την αρχή με τα έκθαμβα μάτια των παιδιών που ανακαλύπτουν τον κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σ' έναν κόσμο χωρίς φόβο.
Μόνον να μας διδάξετε μπορείτε Ποιητή μου.Χαίρομαι που θα έχω κληρονομιά τα όσα μας λέτε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι η βροχή είναι τόσο αγαπημένη..ξεπλένει την κακή αύρα μας! Είμαστε αμαρτωλοί κι εκείνη δίνει την εντύπωση καμιά φορά της εξάχνωσης της αμαρτείας.Κι ας είναι λανθασμένη εντύπωση...
Καληνύχτα...
Ναι, Μαρία μου, είμαι βετεράνος στο νηπιαγωγείο της ζωής και ειδικός στη διδασκαλία των αναπάντητων ερωτημάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ έννοια της αμαρτίας είναι θρησκευτική και δεν τη δέχομαι. Είμαι ατελής, ατελέστατος θνητός και θα φύγω παίρνοντας μαζί μου τις ατέλειές μου και, ας μου επιτραπεί, μιαν ελάχιστη ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Καλή σου μέρα.
Αν οι ποιητές αποδεχόντουσαν τις "βουές" της εκκλησίας θα στέλναν τα γραπτά τους σε εξομολόγο, δεν θα τα μοιραζόταν με το συν-άνθρωπο προς τέρψη και των δύο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ποιητές φορούν φεγγάρια πάνω απ' το κεφάλι τους, δε φορούν φωτοστέφανα.
Επιτρέψτε μου να αλλάξω τη λέξη α μ α ρ τ ε ί α με τη λέξη β ά ρ ο ς...
Βάρος, φθορά ή το φορτίο της ζωής, Μαρία μου. Τραύματα και ουλές από την περιπέτεια της ύπαρξης. Όλοι αναζητούμε κάποια λύτρωση και η τέχνη μερικές φορές την προσφέρει.
ΑπάντησηΔιαγραφήόμορφο! πραγματικά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι, Χρήστο μου. Ίσως όμως το επόμενο να σου αρέσει περισσότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήO πίνακας που επέλεξες, Τζούλια μου, είναι το αντίστοιχο του ποιήματος στη ζωγραφική. Σε ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή