και πάλι στα κρυφά ανθίζει ο κόσμος

στα κρεμασμένα ρούχα ξεστρατίζουν

αχτίδες του ήλιου και η δροσιά

των δέντρων που δειλά αναθρώσκει

στο φως μικρές αυλές απλώνουν

χρώματα κι ευωδιές, παιχνίδια

χορταριασμένη απλώνουν τη γαλήνη τους

κάτω απ' το πίσω μου μπαλκόνι

είναι μια μέρα καθημερινή

και είναι σαν να λείπουν όλοι

και όμως σαν είναι όλοι εκεί

γελιέμαι ή μήπως πάλι στα κρυφά

ανθίζει ο κόσμος;

nuovamente di nascosto fiorisce il mondo

sui vestiti appesi sviano

raggi di sole e la rugiada

degli alberi che timida s’ inalza

nella luce piccoli cortili diffondono

colori e profumi, giochi

stendono la loro serenita erbosa

sotto il mio balcone

e un giorno quotidiano

ed e come se tutti fossero assenti

eppur come se fossero tutti li

m’ inganno o fosse nuovamente di nascosto

fiorisce il mondo?

traduzione di Crescenzio Sangiglio

da Segretti e miracoli, 2007,

La clessidra, semestrale di cultura letteraria, 2/2007