υπάρχουν, είπε, μυριάδες ενοχές
η αθωότητα όμως είναι μία
μία και μόνη στη δική της χώρα
και ούτε καν γνωρίζει τ‘ όνομά της
έκθαμβη μέσα στα θηρία περιφέρεται
όλα τα βλέπει
όλα τα ανέχεται
σ’ όλα σκορπίζει το δικό της φως
φως ολοφάνερο και μυστικό
που σβήνει και δεν χάνεται
με χίλια χρώματα λευκό
απορημένο φως
μικρό μου χειμωνιάτικο πουλί
ανυπεράσπιστο τραγούδι τ’ ουρανού
e neanche il proprio nome conosce
esistono – disse – miriadi di colpe
l’ innocenza pero e unica
unica e sola nel suo paese
e neanche il proprio nome conosce
in mezzo alle belve attonita va e viene
vede ogni cosa
tollera ogni cosa
su ogni cosa sparge la sua luce
palese e mistica luce
che si spegne ma non sparisce
in mille colori candida
stupefatta luce
mio piccolo uccello invernale
indifesa conzone del cielo
traduzione di Crescenzio Sangiglio
da Segretti e miracoli, 2007,
La clessidra, semestrale di cultura letteraria, 2/2007
Ο τρόπος που γράφεις Τόλη είναι όπως να κλέβεις εκείνο το απαλό χνούδι από τα σύννεφα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να γεμίζει τις λέξεις με την υφή του- έτσι που να γίνονται κάποτε
σαν πιο αιθέριες σαν πιο ανάλαφρες- όπως τις σαπουνόφουσκες που κάναμε παιδιά
και είχαμε την αγωνία να μην σπάζουν..
Την καλησπέρα μου!
Θα άξιζε, Στρατή μου, να αναρτώ ποιήματα και μόνο για να τα σχολιάζεις εσύ. Σε ευχαριστώ. Καλή σου μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήτί υπέροχος ύμνος στην αθωότητα!
ΑπάντησηΔιαγραφήσ αυτή την πολύτιμη ενοχή που γλυκά μας ακολουθει
που νοσταλγουμε τις ώρες της απογραφής
μια γλυκια στοργή για το κομματι μας αυτο που κορφολογήσαμε και το αφήσαμε να μας εγκαταλείψει
Κάπως έτσι είναι και χαίρομαι που σου αρέσει, Φωτεινή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν νοσταλγείς την αθωότητα, μπορεί να γράφεις και παραμύθια. Έτσι κι εγώ τελείωσα πριν από λίγες μέρες σε πρώτο χέρι ένα παραμύθι. Με ένα από τα βασικά του πρόσωπα το αγοροκόριτσο που λέγεται Φωτεινή.
Καλή σου μέρα.