άδειασε η μέρα
έσβησε η πίκρα της ζωής.
κοιμούνται τώρα εκείνοι κι ονειρεύονται
σε μυστικά λιβάδια τ’ ουρανού.
εκείνοι τώρα ταξιδεύουν
σε σήραγγες ανεξερεύνητες της απουσίας.
παιδιά που ξαναγύρισαν σε χώρα μαγική
μάτια που ψιθυρίζουν χιλιάδες χρώματα
μέσα στο φως
άνθη της μνήμης
εξαίσια άνθη του νερού
...Αδειασε η μέρα, έσβησε η πίκρα της ζωής...Εχθές αποχαιρετήσαμε για πάντα άλλον ένα αγαπημένο...Σαν έσβησε η μέρα του η τελευταία πίκρα δεν είχε ούτε πόνο...μόνο γαλήνη στη μορφή.Καληνύχτα Τόλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.Ε.ιναι που οι στίχοι...κι η ζωή...μοιάζουνε τόσο καμιά φορά...
Όλγα μου, λυπάμαι. Έχω γνωρίσει τη βαθιά, την αφόρητη θλίψη του αποχωρισμού και το μόνο που εύχομαι είναι να αξιωθώ τη γαλήνη μπροστά στο υπέρτατο δέος. Κι ας μη μοιάζει αυτή η γαλήνη με τη ζωή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πεζά λόγια η ζωή, ο ύπνος γιατρικό έστω και λίγο του βάρους της καθημερινότητας, μηχανή θαυμάτων και χρονομηχανή σε κόσμους που δημιουργοί είμαστε εμείς
ΑπάντησηΔιαγραφήόμορφοι στίχοι που προβάλλουν το πραγματικό και το φανταστικό μέσα από αντιπαραθέσεις λέξεων που δεν έχουν συνειρμική συγγένεια
καλημέρα
Είναι ενδιαφέρον το πώς ερμηνεύει ένα ποίημα ο κάθε αναγνώστης. Εγώ μιλάω για τον θάνατο, Αλέξη μου, για το οριστικό αποχωρισμό από αγαπημένα πρόσωπα. Και για το δικό τους ταξίδι στο άπειρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταπληκτικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήη απουσία - "άνθος της μνήμης"
ο θάνατος - "άνθος του νερού"
εξαιρετική η έμπνευσή σου, Τόλη
Τόλη είναι τόσο δυνατό
ΑπάντησηΔιαγραφήπου με κάνει να θέλω να κλάψω
Χαίρομαι που σου άρεσε τόσο πολύ, Νίκο μου. Γράφτηκε με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση, σε μια κορύφωση της θλίψης ένα βράδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ κόντεψα να κλάψω βλέποντας την εικόνα σου, Τζούλια μου. Χωρίς υπερβολή. Η αυθόρμητη αντίδρασή μου ήταν ένα «πω, πω!» και έμεινα βουβός μετά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι εκπληκτική αυτή η έμπνευσή σου. Σ' ευχαριστώ, καλή μου.
μόλις τώρα είδα και την εικόνα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μπορώ να πω ότι:
ποίημα και εικόνα
είναι
"εξαίσια άνθη της έμπνευσης"
"..
ΑπάντησηΔιαγραφήμάτια που ψιθυρίζουν χιλιάδες χρώματα
μέσα στο φως
άνθη της μνήμης.."
Πολύ όμορφο..
Και τι γλυκά που περιγράφεις τον "γυρισμό.." και την απουσία μαζί..
Σαν να τους βλέπεις να περπατούν
νηφάλιοι και ανάλαφροι
ανάμεσα στ¨άστρα του ουρανου,
χαράζοντας τη δική τους τροχιά
"παιδιά που ξαναγύρισαν σε χώρα μαγική"..θεσπέσια παρουσίαση!
Ευχαριστουμε!
το όνειρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήπηγή ζωής...
την καλημέρα μου
Δεν γίνεται αλλιώς, Νίκο μου. Την καλημέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλωσόρισες, ΒlueRose. Κριστιάνα, από τη χώρα που κράτησε για πάντα ένα κομμάτι απ' την ψυχή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως έτσι τους βλέπω. Δεν έχουν φύγει ποτέ από τα μάτια μου. Κι ούτε έχουν χάσει έστω και το ελάχιστο απ' την αγάπη μου. Μόνο, μια κι έχω φτάσει περίπου στη δική τους ηλικία, τους βλέπω και σαν παιδιά μου. Με μιαν απίστευτη νοσταλγία, με μιαν απίστευτη τρυφερότητα.
Σ' ευχαριστώ. Την καλημέρα μου.
Πιστεύω, Νέλλη μου, ότι δεν είναι δυνατόν να ονειρευτούμε το ανύπαρκτο. Ότι όλα όσα ονειρευόμαστε κάπου υπάρχουν. Το κάθε όνειρο είναι η πραγματικότητα ενός άλλου κόσμου. Του αύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα.
"εκείνοι τώρα ταξιδεύουν
ΑπάντησηΔιαγραφήσε σήραγγες ανεξερεύνητες της απουσίας.
παιδιά που ξαναγύρισαν σε χώρα μαγική"
Μια περιστροφή γύρω από το εγώ μας η ζωή και πάλι στην αρχή, μας φτάνει το τέλος του θανάτου, μια μετάβαση σε μια χώρα όπως λες...μια χώρα μαγική κι ανεξερεύνητη...κάθε απώλεια και μια γέννηση για το ¨άλλο" ...το άγνωστο!
Υπαινιχτικό και με άγγιγμα φιλοσοφίας...Ποιητά!
Την καλησπέρα μου αφήνω κι εγώ!
Γεια σου, Νατάσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα έλεγα ότι η υπαρξιακή ποίηση βασίζεται σε μια φιλοσοφική θεώρηση του κόσμου. Ας θυμηθούμε τους, κατά τη γνώμη μου, μέγιστους ποιητές στην ιστορία της ανθρωπότητας που ήταν οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι.
Καλό απόγευμα.