πώς άκουσα τον μυστικό λόγο της ουτοπίας
πώς ξαφνικά κατάλαβα ότι είμαι ευλογημένος;
μα από τα χελιδόνια
όταν συνθέτουν τον ουρανό στην Άφυτο
για να ταϊσουν τα μικρά τους ύστερα
με τα γαλάζια ξέφτια του.
τα χελιδόνια που μπαίνουν από το παράθυρό μου
κι εγώ βουβαίνομαι
ενώ τα μάτια μου φωτίζονται και μεγαλώνουν.
φτεροκοπάνε
διαγράφουν άσπρα και μαύρα ημικύκλια
και μου τα φανερώνουν όλα.
όλα όσα ρωτούσα και μια ζωή δεν έμαθα
πώς ξαφνικά κατάλαβα ότι είμαι ευλογημένος;
μα από τα χελιδόνια
όταν συνθέτουν τον ουρανό στην Άφυτο
για να ταϊσουν τα μικρά τους ύστερα
με τα γαλάζια ξέφτια του.
τα χελιδόνια που μπαίνουν από το παράθυρό μου
κι εγώ βουβαίνομαι
ενώ τα μάτια μου φωτίζονται και μεγαλώνουν.
φτεροκοπάνε
διαγράφουν άσπρα και μαύρα ημικύκλια
και μου τα φανερώνουν όλα.
όλα όσα ρωτούσα και μια ζωή δεν έμαθα
Μετά τα χελιδόνια,είσαι εσύ, που μας φανερώνεις, τα πιο όμορφα..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα ποιητή μου!
Εγώ να φανερώσω αυτά τα θαύματα, Όλγα μου; Το μόνο που κάνω εγώ είναι να βλέπω με τα μάτια ενός παιδιού και να αναφωνώ έκθαμβος : «ένα χελιδόνι!»
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα, το μεσημέρι είδα ένα φοβερό πολύχρωμο γατούδι με πράσινα ματάκια να πίνει νερό από το λούκι της οικοδομής. Άλλο ένα θαύμα χάρης και αρμονίας που δημιούργησε η φύση στο εργαστήρι της μετά εκατομμύρια χρόνια.
Nα είδες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζεις, είναι πολλές ματιές σαν τη δική σου;
Που βλέπουν το γατούδι έτσι!
Για πες...
Να σου πω τι νομίζω, Ουρανία μου. Νομίζω (και το έχω πει πολλές φορές) ότι τα θαύματα είναι σκορπισμένα απλόχερα στον κόσμο. Ότι το κάθε τι τριγύρω μας είναι ένα αιώνιο μυστικό και ένα θαύμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ακόμη ότι δεν ξέρουμε τίποτα. Ότι η γνώση που έχει συσσωρεύσει ο άνθρωπος είναι ένα τίποτα μπροστά στη γνώση που υπάρχει. Και υπάρχει για να την ανακαλύψουμε.
Νομίζω, τέλος, ότι μπορούμε να βλέπουμε τα πάντα με τα έκπληκτα μάτια του παιδιού, με κείνη την πρωταρχική αθωότητα που δεν χάνεται από τα τραύματα, τις διαψεύσεις, την πικρή πείρα της ζωής. Μπορούμε να βλέπουμε με την καρδιά.
Ναι, έχω γνωρίσει μερικούς ποιητές. Κι ας μην έχουν γράψει ποιήματα. Και μερικούς μουσικούς, μερικούς ζωγράφους. Λίγους, γιατί οι περισσότεροι έχουν αφομοιωθεί μέσα στη ρουτίνα και τα ψευδεπίγραφα αγαθά σε μια κοινωνία κίβδηλη.
Ο δικός σου ενθουσιασμός, η δική σου ζεστασιά και το δικό σου πάθος είναι ιδιότητες καθαρά ποιητικές. Γι' αυτό χαίρομαι τόσο πολύ και γι' αυτό σε έχω ονομάσει Ουρανία.
Tόλη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήοι σκέψεις και οι γραφές σου είναι ποίημα!
Ξέρεις μια ζωή,κόντρα στα στερεότυπα, ήταν η στάση μου.Ίσως αυτή μου, η αντίδραση να μου προκάλεσε λάθη, αλλά το είχα αποφασισμένο από νωρίς.
Δεν στάθηκα στο βόλεμα,και στις λουστρασιόν πλευρές της ζωής.
Η ουσία των πραγμάτων με γοήτευε και με συγκινούσε.
Ότι εξασφάλιζε υποταγή, με απωθούσε
απελπιστικά!
Μπορεί αυτό, να με κρατάει ζωντανή!
Αν σου έλεγα την ιστορία μου, θα έγραφες ένα βιβλίο,που σίγουρα δεν θα ήταν κουραστικό και ανιαρό!
Σε ευχαριστώ,που υπάρχεις και με φωτίζεις!
Το όνομα Ουρανία το αγαπώ,ο τρόπος που το απόκτησα, με συγκινεί!
Καλημέρα,φίλε μου αγαπημένε!
Μα, ήδη τα ήξερα όλα αυτά, καλή μου. Τα έβλεπα και τα βλέπω στο κάθε τι που κάνεις. Θα μου πεις όμως κάποτε την ιστορία της ζωής σου. Για να συγκρίνουμε πάθη και λάθη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως λέω στη συλλογή διηγημάτων Ο δρόμος για την Ουρανούπολη : «Όλα τα βιβλία μου δεν είναι παρά κεφάλαια από το ένα και μοναδικό βιβλίο με γενικό τίτλο "Η θλιβερή ιστορία των λαθών μου"». Με ένα τρόπο μυστηριώδη όμως, όλα αυτά τα λάθη συνθέτουν έναν δρόμο σωστό, που έτσι κι αλλιώς ήταν προκαθορισμένος.
Για την ώρα λοιπόν, Ουρανία μου, σου αφιερώνω το επόμενο ποίημα και ξέρω ότι θα παραμείνεις αδέσποτη για πάντα.
Καλή σου μέρα.
Βεβαίως και θα πούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για την αφιέρωση και τη διαπίστωση!
Φιλιά!