πηχτή σταγόνα

παράξενο πυρωμένο πουλί
ή δροσερό ένα φύλλο
έστω πηχτή σταγόνα χρώματος
να υπήρξα
να γίνω κάποτε άραγε
στα φωτεινά λιβάδια των ματιών σου
Μαρκ Σαγκάλ

με μιαν ανάσα πάλι
ζητώ τα πάντα
ή το τίποτα
τα πάντα μέσα από το τίποτα
καταποντίζομαι στο πριν και το μετά
στον ακατάτμητο παρόντα χρόνο

ψυχή αχόρταγη είναι το χάος
αφετηρία και τέρμα, διάρκεια
πατρώα γη

4 σχόλια:

  1. Ιορδανίδου Όλγα28 Ιανουαρίου 2009 στις 11:06 μ.μ.

    Αυτή η μέρα ήταν τόσο μεγάλη που μ' έπνιξε και τόσο μικρή που να, την ξέχασα κιόλας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα28 Ιανουαρίου 2009 στις 11:56 μ.μ.

    "πατρώα γη"

    Απόψε που τα βλέφαρα ανοίξανε για πάντα
    και φλόγες εκσφενδόνισαν στις άκρες του τοπίου...
    Απόψε που τα δάκρυα μαράθηκαν και πάνε
    και πότισαν με δύναμη τα άνθη της καρδιάς μας...
    Απόψε που ο ήλιος νίκησε το σκοτάδι
    και άγγιξε το δέρμα μας κι έγινε χρυσάφι...
    Απόψε που ο άνεμος σώπασε πριν αρχίσει
    και διάνυσε τον κόσμο μας η τύψη της αγάπης...
    Απόψε η αλήθεια μας γυρίζει στην πατρώα γη..
    Απόψε τα καράβια μας θα δέσουν σε λιμάνι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Poet29 Ιανουαρίου 2009 στις 10:28 π.μ.

    Kαλημέρα, Carpe diem. Παράξενη η έννοια και το παιχνίδι του χρόνου. Φαντάσου μια υπέρτατη διάνοια (το ένα) που έχει απλωμένο μπροστά της το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ως ακατάτμητο παρόντα χρόνο. Και σκέψου ότι, πριν τη μεγάλη έκρηξη (big bang), δεν υπήρχε ούτε χρόνος, ούτε τόπος. Τα πάντα ήταν τρομακτικά συμπυκνωμένα. Όπως συμβαίνει με τις μαύρες τρύπες του διαστήματος τώρα.

    Όλη η δυστυχία του κόσμου προέρχεται από τον κατακερματισμό του. Και η γαλήνη, η ευτυχία, ο παράδεισος, η νιρβάνα, είναι η τελική ενοποίηση των πάντων. Όταν θα ενωθεί η ψυχή μας με την ψυχή του κόσμου. Όταν θα επιστρέψουμε σε κείνη τη μακρινή πατρώα γη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Poet29 Ιανουαρίου 2009 στις 10:34 π.μ.

    Kαλημέρα, κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Η πατρώα γη υπάρχει μέσα μας, στη μνήμη των κυττάρων μας. Και μας καλεί. Μπορεί να ονομάζεται επιθυμία θανάτου ή πάθος για δημιουργία. Μπορεί ακόμη να ονομάζεται έρωτας, λαχτάρα για την ένωση με κάποιον άλλο και δημιουργία της νέας ζωής. Είναι όμως πάντα η πατρίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή