 |
γαλάζιο σύννεφο
μικρό πουλί
δώρο της τύχης και της άνοιξης
σαν ινδιάνος ονομάζω το παιδί μου
ζεστή φωτιά
αρκούδας γούνα απαλή
ανθισμένο καλύβι σ' ένα κόσμο ερημιάς
σαν εσκιμώος ονομάζω το παιδί μου
πρωινή δροσιά του χόρτου
φτερουγίζει στο μέτωπό του
η ανάσα του σαν κόκκινο μπαλόνι
υψώνει επίκληση στον ουρανό
με δέος η απεραντοσύνη
αγγίζει τα δυο του χρόνια
κι εγώ ισοβίτης από τοίχο σε τοίχο
τα βήματά μου που μετρούσα
λούζομαι τώρα στις μυστικές του λέξεις
με τα νύχια στην πέτρα ζωγραφίζω το φως
Καλώς σας βρίσκω κι εδώ στις ποιητικές πνοές σας. Τις ευχές μου για καλή χρονιά κι από εδώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικό αλλά όχι και τόσο ρομαντικό : Καναρίνια ονομάζονταν από παλιά και οι παίκτες του Άρη από τις κίτρινες φανέλες τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες, κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Πνοή σαν τη δική σου είναι πολύτιμη για την ποίηση.
άσχετο αλλά ρομαντικό:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόλη, μήπως είσαι ΠΑΟΚ;
Από πού κι ως πού, Νίκο μου; Στη γειτονιά μου της Πλατείας Δικαστηρίων δεν είχε Παοκτζή ούτε για δείγμα. Αυτοί βρίσκονταν τότε στην Τούμπα και τους άλλους συνοικισμούς. Κι εγώ μεγάλωσα στο Χαριλάου με τα καναρίνια (τώρα Λάτιν Άρης).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ειρωνεία είναι ότι από το 1980 ζούμε στην Άνω Τούμπα, πιο πάνω από το ασπρόμαυρο τέμενος.
(ήξερα ότι είσαι Τούμπα αλλά δεν ήξερα για τα προηγούμενα και έβγαλα λάθος συμπέρασμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά κελαηδίσματα λοιπόν, στα καναρίνια!)
το νερό της κασταλίας πηγής, πίστευαν ότι έχει προφητικές και ποιητικές ικανότητες ενώ όποιος λουζόταν, εξαγνιζόταν από όποια εσωτερική ταλαιπωρία τον βασάνιζε.
ίσως το
"γαλάζιο σύννεφο
μικρό πουλί
δώρο της τύχης και της άνοιξης"
που είναι
"ανθισμένο καλύβι σ' ένα κόσμο ερημιάς"
να ήταν η Κασταλία πηγή για τον:
"κι εγώ ισοβίτης από τοίχο σε τοίχο
τα βήματά μου που μετρούσα"
κι από έγκλειστος σε "τείχη"
έγινε δημιουργός, καλλιτέχνης, ζωγράφος, ποιητής ίσως...
η Κασταλία-παιδί
ήταν
η Πηγή του
(συγκλονιστική ποιητική σύλληψη)
Aυτόν ακριβώς τον ρόλο στη ζωή μου έπαιξε ο δικός μας Νίκος, Νίκο. Μέσα στην παιδική αθωότητα και την ομορφιά του αναγεννήθηκε η ψυχή μου. Του έγραψα ποιήματα, παραμύθια, διηγήματα, του αφιέρωσα πολλά βιβλία. Και θα τον ευγνωμονώ για πάντα γιατί με έσωσε στο χείλος του γκρεμού και μου έδωσε απίστευτη χαρά. Αλλά και νέα δημιουργική δύναμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόλη μου, εύχομαι
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντα να χαίρεσαι το Νικόλα σου!
Διαβάζοντας ξανά και ξανά το ποίημα τούτο, Τόλη, αλλά και τα σχόλια που έχουν αναρτηθεί, σκέφτομαι κι εγώ την Γεωργία μας, που με τον ερχομό της άλλαξε τη ζωή όλης της οικογένειας. Βγήκαμε από το μαύρο, τη θλίψη, την απόγνωση και είδαμε ξανά όλα τα πράγματα μέσα από τα δικά της μάτια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ θερμά, Νίκο. Νίκος ήταν ο πατέρας μου και Νίκος ο πατέρας της Σοφίας. Σ' αυτό το όνομα συνοψίζεται μεγάλη αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παραμύθι Νόσιλκα είναι αναγραμματισμός του Νικόλας.
Ναι, είναι απίστευτη η δύναμη ενός παιδιού, Λίνα. Η δύναμη της αθωότητας. Πραγματική ευλογία.
Ανατρίχιασα μ`αυτό το ποιημα. Παρόλο που το όνομα ήταν "δοσμένο" από πριν (δυο παππουδες με το ίδιο όνομα) "Νικόλας" εσύ εξακολουθείς να "βαφτίζεις" το γιό σου με τα ονόματα των ματιών, της καρδιάς. Είναι σα να τον μυείς στο κόσμο των λέξεων, των νοημάτων. Είναι σα να μετουσιώνεις τις μυστικές του λέξεις στα δικά σου μυστικά. Με συγκλόνισες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι και σ' ευχαριστώ θερμά, Ευγενία μου. Ελπίζω να μπόρεσα να του προσφέρω έστω και λίγα από τη θάλασσα μέσα μου. Γιατί εκείνος μου έδωσε ένα καινούριο νόημα στη ζωή. Ένα καινούριο πολύχρωμο νόημα, κυριολεκτικά έναν λόγο ύπαρξης. Ακολούθησαν οι λέξεις, η προσπάθεια να εκφράσω το άρρητο.
ΑπάντησηΔιαγραφή