το μαγικό χαλί



σε μυστικά δωμάτια υφαίνεται
με δάχτυλα σκληρά ή ευαίσθητα
από τεχνίτες που υποπτεύονται
πως το έργο μπορεί και να μην έχει τέλος
- αυτή είναι η φύση του -
που ελάχιστα κατέχουνε
υπόσταση και τον σκοπό της κίνησης
βλέπουνε - ο καθένας - μικρά κομμάτια
από μια μόνο θέση
ταγμένοι να υφαίνουν

όταν πεθαίνουν
μετουσιώνονται σε απειρόχρωμες κλωστές

4 σχόλια:

  1. Poet29 Δεκεμβρίου 2008 στις 7:15 μ.μ.

    Τζούλια,

    Δεν ξέρω πώς να σου ανταποδώσω τις χίλιες χάρες που μου κάνεις. Όλη αυτή την εργασία, το μεράκι, τη δική σου συγκίνηση και την αγάπη που μεταγγίζεις κάθε στιγμή στα ποιήματά μου.

    Σε ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τζούλια Φορτούνη30 Δεκεμβρίου 2008 στις 6:26 μ.μ.

    δική μου η χαρά και η τιμή να φτιάχνω εικόνες για τα υπέροχα ποιήματά σου Τόλη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. kanella167 Απριλίου 2010 στις 1:27 μ.μ.

    έτσι υφαίνεται η πραγματικότητα του κόσμου: καθένας βλέπει μόνο το κομματάκι που υφαίνει, ωστόσο οι ψυχές ανήκουν όλες στο συλλογικό ασυνείδητο, κι είναι απειρόχρωμες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Poet9 Απριλίου 2010 στις 2:33 μ.μ.

    Και .. στην αρχή του κόσμου όλα ήταν ένα. Και στην απόλυτη συμπύκνωση, στην απόλυτη ενότητα θα επανέλθουν κάποτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή